Şehir…

sürekli olan...

süreklilik arzeden…

“Kalıcı” olanın sürekliliğinden söz ediyorum.

Nedir kalıcı olan?

Değerler… şahsiyetler… tarihi yapılar/mimari…

***

Değerlerden kastımız, biraradalığımızı mümkün kılan ortak davranış kalıplarımız elbet.

Geleneklerimiz…

Daha kapsayıcı bir kavram olarak kültürümüz de denebilir.

***

Şahsiyetler…

Şehre kimliğini verenler… Şehrin geçmişi… tarihi… hafızası…

Ferhat’la Şirin Meselâ.

Kurtboğan Evliyası örneğin.

Pirler… Nam-ı diğer Pir İlyas…

Serçoban meselâ…

İğneci Baba…

Tezveren Evliyası…

Şeyh Hamdullah…

Şehzadeler…

Coğrafyacı Strabon ya da…

Bunlarsız Amasya eksiktir.

Dünü olmayan bir Amasya’dır. geçmişi olmayan… tarihi… hafızası…

Bunlar olmadan Amasya dilsizdir…

Bir şey söylemez bu şehirde yaşayanlara…

lâl kesilir…

***

Yalı boyu evleri bir başka geçmişidir bu şehrin.

Kalesi… mağaraları… camileri… hamamları… köprüleri… 4-5 asırlık hafızadır her biri.

Bunlar yoksa Amasya size bir şey söylemez… söyleyemez…

Bunları kaldırdınız mı, yok saydınız mı anlatacak bir şeyiniz kalmaz bu şehre dair.

Bu şehrin de bize…

***

Ancak bir medeniyet tasavvuru olanlar hafıza oluşturabilirler.

Yani bir gelecek tasavvuru olanlar…

geleceğe söyleyecek sözü olanlar…

gelecek inşacılarının işidir medeniyet inşası…

***

Cumhuriyet dönemi Amasya’sı geleceğe yönelik bir şey bırakamıyor maalesef.

Zira bir gelecek tasavvuru yok.

Eskinin mirasını yiyoruz/tüketiyoruz…

Selçuklu’nun, Osmanlı’nın Amasya’sı olmasa, dışarıdan gelenlere göstereceğimiz bir Amasya yok.

Yani bir “şimdi”miz…

“Şimdi”ye, yani “bugün”e ait bir Taşhan’ımız yok örneğin.

Geleceğe bırakabileceğimiz bir “Bedesten”imiz de…

Yaptıklarımızın bir kimliği yok. bir şahsiyeti… karakteri…  

Yaptıklarımızı yıkıyoruz. Ömürleri 40-50 yılı geçmiyor. Ömürsüz hepsi…

***

Bakın okullarımıza.

Kalıcı bir kimliğe kavuşamadılar.

Bir “ilkokul” oluyor. Bir "ilköğretim.” Sonra tekrar ilkokul.

Ya isimleri!?

Onları da değiştiriyoruz!..

Bazılarının hem adlarını hem de yerlerini değiştiriyoruz.  

Kurumsal kimlik kazanmış okullarımızın isimlerini ortadan kaldırarak şehitlerimizin isimlerinin verilmesi, eski ismin yok sayılması da bir hafıza silme işlemidir ve şehitlerimizin ruhaniyetini incitecektir.  

Şehitlerimizin isimlerinin yeni açılacak okullara verilmesi, yeni yapılan okulun, bir şehidimizin ismiyle doğması, kimlik ve şahsiyet kazanması bakımından daha anlamlıdır.

Eski “Ticaret Lise”miz ad değiştirdi örneğin.

Bir diğeri de “Sanat Okulu”muz, diğer ismiyle Endüstri Meslek Lisesi… İsmi değiştirilerek şehrin dışına çıkarıldı. Binası kaldı orta yerde. İsimsiz…

Amasya Lisesi’nin de kapatılabileceği ihtimalinden söz edildi geçenlerde bir kitabevinde. İhtimal dahilinde olması bile bu şehre ihanet olur. O okulda okuyanlara da... 

“Yıkmak, yapmak için de olsa daima zararlıdır. Hakiki yapıcılık, ilâve etmektir.” der Ahmet Hamdi TANPINAR.

Zira yıkmak ya da kurumun ismini ortadan kaldırmak, hafızayı silmektir. biriktirmemektir.

geçmişi olmamaktır.

ve geleneği

ve tarihi…