Annenin, akşamın alaca karanlığında montunun fermuarını çekerken 2. sınıfa giden çocuğuna sorduğu ilk soru:

“Öğretmenin bugün nasıldı?! Sınıfın neresinde oturuyorsun?”

Ne desin çocuk!..

Ya da ne diyebilir!..

İyi?!

Kötü?!..

Hangisi?

***

Çocuğa göre “iyi” öğretmen kimdir peki?

Ya da “kötü” öğretmen?..

Sınıfın önünde oturtursa “iyi”, arkalarda oturtursa “kötü” mü?

***

Öğretmenine “iyi” ya da “kötü” notu veren öğrenci!..

daha altı ya da yedisinde…

“çocuk!..”

***

Öğretmen kim?

öğreten…

aydınlatan…

yol gösteren…

Neyin yolunu?

bilginin…

bilgiye ulaşmanın…

***

Başka kimdir öğretmen?

Terbiyeyi öğreten…

yani edebi…

iyiyi…

kötüyü…

güzeli…

çirkini…

okuma-yazmayı…

Kime?

öğrenciye…

yani “talebe”ye…

 “talep” edene…

“talip” olana…

arayana yani…

susayana…

***  

Öğrencinin ya da annenin “kötü” dediği öğretmenden ne talep edilebilir peki?!

Ya da buna hakkı olabilir mi velinin?

***

“Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” demişti Hz. Ali…

Kölelik değil elbet mesele… hürmet… öğretene… öğrettiğinden dolayı…

Yani öğretmeni hürmete lâyık kılan, öğrencisine verdiğidir.

öğrencisine kazandırdığı… kazandırdıkları…

***

Öğretmenin itibarsızlaştırıldığı bir süreç yaşıyoruz.

Ekranlarda “tacizci” öğretmen haberleri…

Ya da öğrencisini darp eden!..

Öğrencinin kıyafetine karışan!..

Tatili çok olduğu için maaş zammını hak etmeyen!.. (Cumhurbaşkanı, yanılmıyorsam başbakanlığı sırasında zam isteyen öğretmenleri böyle suçlamıştı.)

***

2012 yılında Amasya da bir ilköğretim okulunu ziyaret eden dönemin Milli Eğitim Bakanı, öğrencilerden birine: “Saçınızdan dolayı okul müdürü sizi geri çevirirse ona, ‘Bakanımız da senin saçını kesecekmiş.’ deyin.” demişti.

Öğrenci gülmüştü keyifle!..

Ve gülmüştü çevresindeki “ekabir takımı” da bu sığlığa…

Tıpkı o öğrenci gibi!..

Öğretmen itibarı öyle mi!

Geçmiş ola!..