Bir tarafta savaşan milyonlar.

Öldürenler…

büyük bir hınçla…

kinle…

kendi soyunu…

ve ölenler…

öldürmedikleri, öldüremedikleri için ölenler…

ya da teslim olmadıkları için öldürenlere...

biat etmedikleri için…

karşı durdukları, karşı oldukları için…

***

Yaratılan bu cehennemde daha çok yaşayalım diye insanın ömrünü uzatma çabaları da diğer yanda.

İnsan sağlığına yapılan harcamalar.

Amansız hastalıklara çare bulmak için yapılan yatırımlar…

organ nakilleri…

ameliyatlar…

Biraz daha yaşatmak, yaşatabilmek için.

***

Amansız bir paradoks.

Adeta “öldürmek” için yaşatılmaya, varedilmeye çalışılan insan.

ve ömrü uzatılmaya çalışılan…

Ama mutlaka çatıştırmak ve savaştırmak için!..

Zira savaşa yapılan yatırım en kârlısı yatırımların.

***

Bu nedenle olsa gerek hep bölük bölüğüz.

parça parça…

insanlık tarihi boyunca hep bölünerek.

aptalca…

İnsanlık tarihinde hiç olmadığı kadar öldürüyor ve öldürülüyoruz.

***

Belki en korkuncu, en korkutucu olanı da buna alışmak!

Yani ölümü görmekten daha korkunç olanı, başkalarının ölümüne alışmak.

Alıştırılmak hatta!..

ses çıkarmamak

çıkaramamak

Asıl travma bu!..

hastalığın hası!..

yani ölümler karşısındaki sessizliğimiz…

hissizliğimiz…

“tarafsız”mış gibi duruşumuz…

felaketin ta kendisi…

belki de zulmün...

zalimliğin…

***

Ölen “biz”dense feryat figan.

değilse sükût.

Öldüren “öteki”yse isyanlardayız.

“biz”dense öldüren, yine sükût!

ikiyüzlülüğün zirvesi…

riyakârlığın…

 ve dahi ahlâksızlığın…

değilse susabilir miydik savaşların öldürdüğü binlerce çocuk karşısında.

“Zulmeden bizdense, ben bizden değilim.” demişti Gazze’de İsrail buldozerleri tarafından öldürülen Amerikalı bayan aktivist Rachel Corrie.

23 yaşında hem de…

sırtını dönmüştü “biz”ine…

yalnız kalmak pahasına.

Zira yalnızlığı göze alabilenlerdi “hakikat arayıcıları.”

tekliği göze alabilenler…

tek başına kalmayı…