Elbette hınçtan beslenmek “zayıflık”tır.

hınçtan beslenmek…

kinden…

nefretten...

Zira kin, örter “aklın” üstünü kalın bir örtüyle…

merhametin üstünü de…

ve vicdanın üstünü…

ahlâkın…

ve dahi insan olmaklığımızın...

İnsanlığımızın…

***

Kinimizle var oluyoruz adeta!..

düşmanlıklarımızla...

nefretimizle…

Bakın ekranlardaki tartışmalara…

İslam coğrafyasına bir bakın…

Var olmak için herkes düşmanını, düşman saydığını yok etmeyle uğraşıyor.

***

Küresel-yerel siyaset, düşmanlaştırarak var ediyor kendini.

Benzerleri, benzerlikleri bir araya getirerek…

Hepimiz Türk’üz… Kürt’üz… Arap’ız… Müslümanız… Sünnîyiz… Şiayız… Aleviyiz… vs…

Farklılıkları, yani çeşitliliği içine alan bir dili yok siyasetin.

Farklı olanı, benzemeyeni, aykırı gibi duranı “dışarıda” bırakarak düşmanlaştırıyor.

cepheleştiriyor…

kutuplaştırıyor…

ve savaştırıyor…

Savaş, aklın devre dışı kalmasıdır oysa.

“Yetersiz aklın” bir sonucu!..

ve vicdanın!..

merhametin…

zira savaş, muhatabı yok etmektir…

ortadan kaldırmaktır.

***

Oysa Allah’ın Kur’an’da yaptığı en çarpıcı ikazlardan biri “Halâ akletmeyecek misiniz?!” ikazıdır.

“Halâ düşünmeyecek misiniz?!”

“Ders çıkarmayacak mısınız?!..”   

Bu ikaza rağmen, ya da  Yaratıcı’nın ikazına inat, İslâm coğrafyası, “aklını”, “düşünme” ve “ders çıkarma” yeteneğini yitiren Müslümanlar diyarı oldu adeta.

“Şehvetle” öldürüyorlar ve ölüyorlar.

Hem de Allahuekber çığlıklarıyla!

***

Müslümanlığı bir “kimlik” olarak taşıyoruz!

Bir kabuk olarak!..

Kabuk daha isabetli sanki.

Zira kabuğun, altındakiyle, çevrelediğiyle, kuşattığıyla ya da içinde tuttuğuyla bir bağı, bir ilişkisi yoktur.

Müslümanlığımız da bu bağlamda “kabuk” mesabesindedir.

cansız! 

***

“Aklı olmayan” bir Müslümanlıkla karşı karşıyayız!

“Düşünme” yeteneğini kaybetmiş bir Müslümanlıkla

ve “ders çıkarma” yeteneğini yitirmiş!..

***

Kendi içlerinde barış inşa edememişlerin Müslüman olmaya hakları da olmasa gerektir...

Aynı peygamberin ümmeti olmaya da!..   

İslam coğrafyasına Batılı koalisyon uçakları barış(!) getirecekse eğer, önce biz Müslümanlığımızdan utanmalıyız.

***

Suriye iç savaşında on dört binden fazla çocuk ölmüş!..

Ege’de boğulan Aylan bebek…

Ve bombardımandan “şok” içinde çıkarılan Ümran bebek… 

Onca çocuk ölürken nasıl hala rahat uyuyabiliyoruz!

“Müslüman’ım” demek neden “ağır” gelmiyor bize!