Tam bir akıl tutukluğu yaşıyoruz…

İç siyasetin körleştirdiği bir akıl bulanıklığı.

Herkes ideolojik dünyasında hapis.

kendine çekildi herkes...

içine... 

Hapsetti kendisini...

hücresine...

mağarasına...

penceresiz...

dolayısıyla ışıksız...

yani karanlık... 

Karanlıkta göremez insan...

seçemez... 

ne renkleri...

ne güzellikleri...

yani insanı...

hakikati…

***

Göremediğini tanıyamaz insan...

tanımlayamaz...

tanımadığı, tanımlayamadığı korkutur...

şüphede bırakır...  

O nedenle düşmandır dışarıdaki…

hücremizin dışındaki…

mağaramızın…

***

Düşman dışarıdan saldırdıkça içerde birbirimize düşüyoruz..

Yüzü gülen, yüzü güven veren bir siyaset adamımız yok...

Ekranlarda gülmeyen yüzler!...

gülümsemeyen…

asık yüzlü liderler…

her daim bağıran.

suçlayan.

hainleştiren…

***

Kendi partisine hapsolmuş liderler…

liderliğine hayran…

yani “kendine…”

kendinde tutuklu...

ve “tutsak…”

***

Liderine hapsolmuş yığınlar…

partilerine…

partilerinin hapishanesine…

mağarasına…

hücresine…

Kendisinden başka bir “gerçeklik” tanımıyor…

çünkü ışıksız hücresinde…

görmüyor…

göremiyor kendi dışındakini…

kendi dışındaki gerçeği…

gerçekliği…

gerçekleri…

yani “insan”ı…

çeşitliliğini insanın…

farklılığını…

***

Barış, konuşmakla başlar.

konuşabilmekle…

karşılıklı konuşabilmekle…

ve dinlemekle…

dinleyebilmekle…

Dinleyebilmek tahammül gerektirir.

yani sabır…

Düşünsenize sonsuz sabrın “Sahibi”ni…

onca kötülüğümüze “Sabreden”i…

vahşetimize “Sabreden”i…

ve insanlıktan çıkışımıza…

***

Birlikte yaşamak “akıllı” olmayı gerektirir.

vicdanlı olmayı…

ve merhametli…

dolayısıyla “insan” olmayı…

***

Savaş, akıl yoksunluğunun sonucudur.

aklın yokluğunun…

insanın…

ve insanlığın…