Kadim gelenekte öğretmen, çocuğun inanılarak "teslim" edildiği insandı.

İnanılırdı öğretmene...

güvenilirdi...

bilgisine...

görgüsüne...

ve terbiyesine... 

her hâlukârda görgüsüne ve terbiyesine...

*** 

Öğretendi öğretmen...

ama daha önemlisi "eğiten"di...

"terbiye" eden... 

olduran... 

olgunlaştıran...

Öğretmenin öğrettiklerinden daha önemliydi vereceği "terbiye."

O nedenle yaşlılar, çocukların ya da gençlerin bir olumsuzluğuyla karşılaştıklarında, "Hay seni terbiye eden öğretmene!.." derlerdi.

Terbiye öğretmene aitti çünkü...

öğretmenin işiydi...

eğip, bükmek çocuğu...

olgunlaştırmak...

önce terbiyeydi önemli olan...

önce edepti...

ahlâktı...

Dolayısıyla öğretmen öğrencisinin sadece bilgisiyle, zekâsıyla ilgilenmezdi.

davranışlarıyla da ilgilenirdi...

konuşmasıyla...

ilişkileriyle... 

O nedenle "talim ve terbiye" denmiştir öğretmenin yaptığı işin adına.

"talim", öğretmekti... 

bilgilendirmek...

"Terbiye" de kalıba sokmak...

davranışlarda değişikliğe yol açmak...

"adam" etmek..."

ve toplumsallaştırmak...

toplum adamı etmek...

***

Artık değişti her şey...

Zamane velisi önce öğretmeni "terbiye" ediyor...

"zararsız" hale getiriyor!..

sonra çocuğu teslim ediyor.

Hayır teslim etmiyor.

Asla!..

Korkarak bırakıyor...

Zira öğretmene güvenmiyor!..

Çocuğunun her an zarar görebileceği kaygısı taşıyor...

öğretmenin çocuğuna zarar verebileceği kaygısını...

çocuğunu ihmal edebileceği korkusunu... 

öğretmenin sınıftaki "ses tonunu" sorguluyor veli.

kullandığı dili...

hangi öğrenciyle daha fazla ilgilendiğini...

***

Karnelerdeki "kırık" notların hesabı öğrenciden sorulurdu önceleri...

Şimdilerde öğretmenlerden soruluyor!

Karnedeki "kırık" notların nedeni öğrenci değil, öğretmendir artık!..

***
Çocuğunu yeni birinci sınıfa yazdıran veli, hiç görmediği ve tanımadığı öğretmenin yaşını sordu yine bilmediği ve tanımadığı bana.

"Niçin sordunuz yaşını?" dedim. 

"Yaşlıysa eğer, öğretmenini değiştireceğim." dedi küstah bir tavırla...

(...............!)

***
Veli artık öğretmenin "nasıl" olduğuyla ilgilenmiyor. 

Yani ilgili mi...

şefkatli mi...

saygılı mı...

güvenilir mi...

adil mi…

eşitlikçi mi...

vs. vs.

Öğretmenin "ne" olduğuyla ilgileniyor veli...

görüntüsüyle...

reklam değeriyle...

hangi "itibarlı"nın çocuğunu okuttuğuyla... vs. vs. vs.

*** 
Acaba diyorum, öğretmen de velinin "nasıl" olduğuyla (dürüst, güvenilir, samimi, sâdık) değil de, "ne" olduğuyla (makamı, mevkisi, rütbesi, itibarı) ilgilense olmaz mı?

Ne dersiniz?!..