Yine yollardayız milyonlarca öğrencimizle.

Duraklarda öğrenciler… otobüs ya da servis bekleyen…

Minik eller, annelerin elinde…

sımsıkı ve terli…

atan yürekler… heyecanlı…

ve hatta korkulu belki…

Birbirini bırakmayan, bırakamayan, bırakmak istemeyen anne ve çocuk elleri…

Ve çocuklarının dolu çantaları sırtlarında anneler…

Genellikle anneler…

Çocuklarına “kıyamayan…”

çocuklarını hep koruyan!..  

kollayan… kuşatan…

“hapseden” hatta ilgisiyle!..

Ve “hapseden ilgileriyle” çocuklarının büyümelerine fırsat vermeyen anneler!..

  ***

Altı yaşından, yirmili yaşlara kadar tam 23 milyon öğrenci...

77 milyonun 23 milyonu okullardayız...

Üçte birinden fazlası öğrenci olan bir ülke...

Okuyan-yazan milyonlar...

***

Aktarılan servetler kolejlere...

dershanelere…

servislere…

etütlere…

özel hocalara…

özel üniversitelere…

ve yurtlara…

***

Peki sonra?!

Yani sonuç!

***

Dünya Bankası verilerine bakalım.

“Yüksek/ileri teknoloji ihraç eden ülkeleri sıralamış Dünya Bankası:

                         2000                        2013                                                                          
                      (milyar $)                 (milyar $)
ÇİN                    41.7                         580.0
KORE                 54.3                          130.5  
MALEZYA           47.0                           60.4                         
HİNDİSTAN          2.0                           16.7                  
POLONYA             0.8                           12.0
BREZİLYA            5.6                             8.4
TÜRKİYE              1.0                             2.2                           

***

Bir de Türkiye’deki en büyük 500 şirketin ne ürettiğine bakalım:

En büyük 500 şirketin 186’sı “en düşük teknoloji” nitelikli,

En büyük 500 şirketin 163’ü, “düşük teknoloji” nitelikli,

En büyük 500 şirketin 109’u “orta teknoloji” nitelikli,

En büyük 500 şirketin sadece 12’si, “ileri teknoloji nitelikli” mal üretiyormuş.

***  

Peki neden bu kadar kötü durumdayız!

Neden hep sonlardayız?

***

OECD(Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü) açıklıyor durumu tüm çıplaklığıyla:

Diyor ki OECD;

Ey Türkiye!

65 ülkenin 15 yaşındaki çocuklarının Fen bilimleri sıralamasında 43.’sün!

Matematikte 44.’sün!..

Genel başarı sıralamasında 45.sin!..

Ve kendi dilini okuyup, anlamada ve yorumlamada 42.’sin!..

***

65 ülke içinde 40’lı sıralarda bulunan bugünün on beş yaşındaki çocukları, gelecekte bu ülkeyi sırtlarında taşıyamayacaklar…

Suç kimin peki?

Çocukların mı?

Asla.

Çocuklarımızı “aptal”a çeviren eğitim sistemimizde suç.

Onu düzenleyenlerde…

Bu aptalca sisteme itiraz etmeyen, edemeyen üniversitelerimizde…

o üniversitelerdeki eğitim bilimcilerimizde…

eğitim sendikalarımızda…

tüm öğretmenlerde.

bizde…

bende…

***

Altı yaşından, yirmili yaşlara kadar tam 23 milyon öğrenci...

77 milyonun 23 milyonu okullardayız...

Üçte birinden fazlası öğrenci olan bir ülke...

Okuyan-yazan milyonlar...

***

Aktarılan servetler kolejlere...

dershanelere…

servislere…

etütlere…

özel hocalara…

özel üniversitelere…

ve yurtlara…

***

Sonuç!..



(İstatistik veriler için kaynak: Emin ÇAPA Ekonomi Müdürü)