Vahşet!..

"sınırlar"ın aşılması...

"insani" sınırların...

ve ahlâkî...

ve aklî sınırların...

***

Dolayısıyla tecavüzdür vahşet...

insana tecavüz...

insanlığa...

ahlâka...

ve akla...

***

Bizi "insan" yapacak her değerden hızla uzaklaşıyor insanlık...

Sorunlarımızı vahşileşerek çözmeye meyyaliz...

yok ederek hasmımızı!..

ortadan kaldırarak...

düşmanımızı! farklı olanı...

hem de en ahlâksız yöntemlerle...

pusu kurarak!

ve avlayarak!..

***
Dağlar kan kusuyor.

ovalar da...

ve şehirler..

mahalleler...

eşilmiş, hendek haline getirilmiş sokaklar...

ve altına patlayıcılar yerleştirilmiş ölümcül yollar...

Hep öldürmek için!..

her hâlükârda öldürmek için!..

yok etmek için!..

***

Ölenler hayatlarının baharında...

toprağa düşenler...

bu ülkenin çocukları...

bu toprakların...

"Sorunun" sebebi olmayanlar!

Varsa ve her neyse o kahrolası "sorun", o sorunun oluşmasında dahli olmayanlar hepsi de... 

Sorunu "üreten"lerin ve o sorunu, uğrunda ölünesi bir davaya "dönüştürenler"in çıkar savaşlarında birer araca, makineye dönüştürülen gençlerimiz.

Birer nesneye...

alete...

malzemeye...

***
Ne davasıdır ortada zuhur eden?

Vatan mı?

Ya da din...

Hangisi tehdit altında da biz öldürülmekte ya da öldürmekteyiz!

Eğer vatan tehdit altındaysa "ölmek" mukadderdir.

Din tehdit altındaysa da "şehit" olmak bir görev...

Ölen de öldüren de bu toprakların çocuklarıysa "ne"yi, kime karşı savunacağız?

Ölen de öldüren de aynı ümmetin çocuklarıysa, "ne"yi kime karşı koruyacağız?

***

Bu coğrafyada şimdiye kadar birbiriyle savaşmamış iki kadim halktır Türkler ve

Kürtler.

Ve savaştırılaMAmış iki halk!..

Toprağı biraz eşelediniz mi koyun koyuna bulursunuz bu iki halkın çocuklarını.

***
Öldürmek ya da öldürme arzusu bir "histeri"ye dönüşmüş durumda...

Bir histeriye...

yani bir duygu bozukluğuna...

ruh şaşkınlığına...

ve sinir bozukluğuna...

***
Bizi "sakinleştirecek" gönül erlerine ihtiyacımız var.

Gönül ulularına...

Yunus'a...

Mevlâna'ya...

Ahmed-i Haniye...

İdris-i Bitlisi'ye...

***

Bu topraklar uzun zamandır alim yetiştirmiyor.

İnsanı, insanlığı, farklılıklarıyla, çelişkileriyle, tüm huzursuzluklarıyla ve ihtiraslarıyla Allah'ın tecelli ettirdiği merhametle, şefkatle sarıp sarmalayacak, kucaklayacak ve kucağında avutup, sakinleştirecek, sükûna erdirecek "yapıcı", "inşa" edici ruhlara ihtiyacımız var. 

Alimlere...

Aydınlara... 

***

Ortalıkta dolaşanları mı diyorsunuz?

Hani şu gazete köşelerindeki kalem sahiplerini!..

Ya da ekran ekran gezen "hoca"ları!..

Savaşın "taraftarları" hepsi de!..

İktidar savaşlarının "taraftarları..."

Efendilerinin "hizmetkârları!.."

"Aydın" olsalardı eğer, "aydınlık" saçabilseydiler, biz biçareler karanlıklarda kaybolur muyduk!..