Ne söylüyor millete...

"milletine!"

"takıntı"lı olana!..

"kör" olana!..

"idraksiz"e!..

"sürü"ye benzetilene!..

Ve akıl verilmesi gerekene :

"Kusura bakma ama milletim...

Bu gelen şehit tabutlarında payın var...

O teslimiyetin, o saflığın, o takıntıların, o körü körüne inanışların, o körlüğün, o idraksizliğin...

Bu vurdumduymazlığın siyaset atölyelerinde eritilip birer kör kurşuna döküldüğünde...

Vuruyor işte yavrunu...

*

Dolar 2.86; oyları arttı...

Borsa çöktü; oylar çıktı

Karakolu bastılar; oylar yükseldi...

Bomba patladı; biraz daha çıktı...

Dört şehit; oyları fırladı...

100 can gitti; tek başına iktidardır...

*

Allah korusun bir deprem...

Bir de iç savaş çıkarsa...

Al sana 400 milletvekili...

*

Nasıl milletsin?.."

***

Anladınız mı şehit tabutlarının arkasındaki suçluyu!

Evet tam da "ulusalcı" zihniyete uygun bir dil!..

jakoben...

yani buyurgan...

yani emredici...

aşağılayıcı...

üstbenci...

ve kibirli...

***

"Solcularına halk beğendirmek zorunda olmak bu ülkenin demokrasinin trajedisidir." diyor, solcu sosyolog Prof. Besim Dellaloğlu.

Yetinmiyor, devam ediyor:

"Sol ideoloji, insanlığı, küçümsedikleri "Amerika Rüyası" kadar bile etkileyemedi."

Ve hızını alamıyor:

"Birkaç kilo pirince oyunu satanlar var." dedikten sonra "Cumhuriyetin kazanımları"ndan söz edenler "komedyen" olmalı, solcu değil!

Bertolt Brecht bundan yıllar önce sürekli olarak halkın kalitesizliğinden yakınan Doğu Alman Komünist Partisi Genel Sekreteri'ne bir mektup yazarak şöyle demişti:

‘Dilerseniz bu halkı ihraç edin ve yerine başka bir halk ithal edin!'

Bu topraklarda bir gün bir demokrasi olacaksa eğer bu toplum istediği için ve toplumun istediği kadar olacaktır.

Elbette ideallerimiz, ideolojilerimiz, hatta takıntılarımız, saplantılarımız olacak.

Ama kendi ufkumuzu içinde yaşadığımız toplumun ufkuyla asgari bir düzeyde bile bütünleştirmeden "solcu"luktan bahsetmek akıl ve tarih dışıdır.

Bunu kabul etmek zorundayız."

Daha ne desin Besim Dellaloğlu?!

***

Bu ülke sol aydınlarının dili, hiç bu toprağın dilinden beslenmedi. Hiç değemediler bu ülke insanına.

O nedenle hep "halksız halkçılık" ideolojisiyle malûl oldular.

Şimdi de siyasette bir "aktör" olarak yoklar. "Alt edemedikleri" rakiplerini, PKK ile elele-kol kola halaya girerek dize getirmenin yolunu tuttular. 

Emperyalizmin kanlı Ortadoğu oyununun "Türkiye sahnesinde," PKK ile birlikte kuklacıların "kullandıkları" kuklalara dönüştüler.

Emperyalizmin hizmetinde "sosyalist" kuklalar!..

Çok yazık!..


(*) Bekir Coşkun