Bir fotoğraf... Ve fotoğrafın içinde "beşli" bir görsel.

Elbette bir hikâyesi var. Bir mesajı...

Bakana bir mesajı var. "Görmek" için bakana. Görmek maksadıyla bakana.

Anlayana ve anlamak isteyene. 

***

Tam ortada Tel Aviv. İsrail'in başkenti...

Siyonizm'in...

Düzenli, bakımlı dört-beş şeritli yolların etrafında görkemli binalar. Gökdelenler...

Kendince bir mesajı var.  Bir "hâkimiyet" iddiası. Bir "kudretli" olma hali.

Ve o resmin etrafında, dört yanında dört resim daha var.

Suriye biri. Bir diğeri Irak. ve Yemen. ve Libya.

Hepsi de Müslüman diyarı. Müslümanların...

Yerle yeksan hepsi de. Yerle bir. Harabe şehirler. 

O şehirleri "düşman" ele geçirdiğinde ancak o hale getirebilir. Zira yıksın ki düşman, yenilenin bir umudu kalmasın.    

Müslüman'ın Müslüman'a dünyayı dar ettiğinin resmidir o görüntüler.

Müslüman'ın Müslüman'a zulmünün!

Mezhep fanatizminin, mezhep dinciliğinin ve iktidar tutkusunun.

Müslümanların o bombalara verilen paraları, o toplara, silahlara verilen paraları var ya, işte o paralar dönüp dolaşıp, tam da o fotoğrafın ortasında görülen Tel- Aviv'i inşa ediyor.

Aslında İsrail'in Müslümanlara saldırmasına gerek yok. Bir "ceza" olarak Müslümanlar Müslümanlar'a yetiyor. 

***

Dünya Müslümanları, "nefs"leriyle girdikleri savaşı kaybetmişlerdir.

Nefs galip gelmiştir maalesef.

Mezhebimizi "dinleştiren", "mutlaklaştıran" nefsimiz, imanımıza galip gelmiş, elimize Müslüman kardeşimizin kanı bulaşmıştır.

Bu, şeytanlaşmış nefsin zaferidir!

şeytanlaşmış nefsimizin!..

şeytanlaştırdığımız nefsimizin!..

Evet şeytanlaşmış nefse karşı imanımız savaşı kaybetmiştir. Savaşı kaybedenlerin bayram yapma hakları olmasa gerektir.

***

Elbette ki Türkiye'deki Müslümanlıktan bahsetmiyorum hiç kuşkusuz. Ümmetten bahsediyorum. Tüm dünya Müslümanlığından. 

"Ümmet olma bilinci"nden hareketle elbette ki tüm dünya Müslümanlığıdır söz konusu olan.

***

Yıllardan beri Siyonizm'e ağız birliğiyle küfrettik!

sadece küfrettik...

koro halinde...

"küfre batmışları", kendi "küfrümüzle" altedeceğimizi sandık!

Onu aşağıladık!

lanetledik!

mallarını boykot ettik!

Peki ama ey dindarlar! Bir tuhaflık yok mu bu işte?

Baktığımızda o söz konusu resme, kim "lanete" uğramış gibi duruyor?

Lanetleyen Müslümanlar mı? Lanetlenen Siyonistler mi?

Sahi bir tuhaflık yok mu bu işte?

***

Biz şimdi neyin bayramını kutladık?

Hangi başarının?

Hangi zaferin?

Sakın "Sahurdan iftara kadar on sekiz saat aç kaldık ya. Nefsimize galip geldik ya?" demeyin.

Ben orucun ahkâmından söz etmiyorum.

Yani açık hükümlerinden.

Orucun esrarından söz ediyorum.

Sırlarından.

Bizi sevgilinin kapısına götürecek olandan.

"Enel Hak" dedirtecek olandan.

Nefsi, Müslümanlaştıracak olandan söz ediyorum.

***
Hep ahkâmla uğraştık. Yani zahirde olanla.

Görünür olanla. görünür ve gösterilebilir olanla.

Oysa mesele "Hakikat"e ulaşmaktı.

O nedenle erbabı der ki: "Hakikat görünür olanın arkasında gizlidir."

Bizim tuttuğumuz oruç, orucun görünür olan tarafıyla ilgiliydi. Zahiriyle.

Ya hakikati?

Orucumuz bizi gerçek olana, "Hakikat"e ulaştırdı mı peki?

Oruçtan maksat hasıl olduysa nedir o zaman dünya Müslümanlarının hali?

Sahi şimdi biz hangi bayramı kutladık?

Neyin bayramını?