"Namaz firardır..."

Evet, tam da böyle söylemişti ekranlardaki bayan.

"Namaz bir firardır..."

***

Firar...

Yani kaçış.

Hapsolunmuşluktan kaçış...

Tutukluluktan...

Dünyaya ait "tutku"larımızdan...

"bağ"larımızdan...

"bağımlılık"larımızdan...

Sahip olduklarımıza kölelikten...

Sahip olduklarımızın bize sahip oluşundan...

***

Firar...

Yani kaçış...

Allah'a doğru...

Dünyadan kaçış...

Dünyanın bizi kendine bağladıklarından.

Dünyanın bize ettiklerinden...

Savaşlarından...

Zulümlerinden...

İnsanın insana ettiğinden kaçış...

İnsanın insana nadanlığından...

nobranlığından...

kabalığından...

***

Namaz...

Ve zirvesi secde...

dünyalılığımızın törpülendiği yer...

terbiye edildiği...

dünyaya ait kimliklerimizin önemsizleştiği...

Makam ve mevki kibrimizin yerle bir edildiği...

ideolojik bilgiçliğimizin nötralize edildiği...

sahip olduklarımızın ve hatta bize "sahip olanın" değersizleştiği...

Dünyalılığın sonu belki...

***

Namaz...

Merhamete duyulan ihtiyaç.

şefkate...

ve affedilmeye...

***

Namaz arınmadır...

kirden...

kinden...

nefretten...

***

Peki namaz yapabiliyor mu bütün bunları?

Kurtarabiliyor mu dünyaya tutsaklığımızdan?

Düşmanlıkları büyüten, savaşları çıkaran kinlerimizden arındırabiliyor mu?

Mezhepçi, cemaatçi ve milliyetçi mutlakiyetçiliklerimizden kurtarabiliyor mu?

Başarıyorsa, başarabiliyorsa eğer, nedendir biz Müslümanların dünyadaki hiçliği.

"Hiçbirşey"liği...

Yoksa namaz bizim için bir ritüelden mi ibaret?

Ya da bir alışkanlıktan.

Alışkanlık...

Düşünülmeden yapılan...

Ne getirip ne götürdüğü düşünülmeden.

Alışkanlık, aklı devre dışı bırakır.

Bilinci ve idraki de...

İşte "alışkanlık haline getirilmiş" bir namazın insanı dönüştürmesi söz konusu değil elbette.

***

Evet, Müslümanlar, küresel emperyalizm için nesne mesabesindedir artık.

Özne değil, nesne...

Küresel güçlerin "hizmet" araçları...

Kullanılan ve işi bitince atılan.

Çöplüğe...

Ve tarihin mezarlığına...