Hani bir elin verdiğini diğer el duymayacaktı!

Ya da sağ elin verdiğini  sol el bilmeyecekti!

Verdiğimizi görmeyecektik hani.

Ve göstermeyecektik kimseye.

Söylemeyecektik!... 

"Unutacaktık" iyiliklerimizi. 

Yaptığımız iyilikleri...

Ve başa kakmayacaktık!..

Hatırlamayacaktık...

hatırlatmayacaktık...

O derece gizleyecektik hani. 

***

Niçin gizleyecektik iyiliklerimizi?

Neydi bunun kerameti?

Osmanlı, yani atalarımız niçin geceleri gizli götürürlerdi muhtaçlara ihtiyaçları olan şeyleri?

Neden sessizce koyarlardı muhtacın kapısına yiyecekleri.

Fark ettirmeden!

Yüz yüze gelmeden yoksulla...  

Göz göze...

Nedendi bu yiyecekleri-giyecekleri gizlice bırakıp kaçışlar? 

***

Ne olurdu sanki yüz yüze gelerek verseydiler?

Göz göze gelerek...

"Veren el" ne hissederdi meselâ?

Ya da "alan el" hangi ruh hali içinde olurdu? 

*** 

"Veren el"in kibrini öldürmek için miydi acaba bu gizem, bu gizlilik?

Nefsin terbiyesi için...

Şişinmek isteyen nefsin...

Yaptığı iyiliklerden "itibar" üretmek isteyen egonun yerle bir edilmek istenmesinden dolayı olabilir miydi acaba bu gizlilik?..

Yaptığı iyilikleri ileride "çıkara" dönüştürmek isteyen seküler akla haddini bildirmek için miydi acaba?

***

Modern-seküler dindarlık, tüm bu İslamî irfanı hayatın dışına çıkardı.

Artık yapılan her iyilik "reklâmın" konusu.

Kendini tanıtmanın...

ve tanınmanın... 

Politik ya da ticari çıkarcılığın konusu artık yardımlar.  

Yapılan yardımın-iyiliğin karşılığının Allah'tan çok toplumdan beklendiğini ima eden bir hal yerde...

ekranlarda... 

gazetelerde...

reklâm panolarında boy boy... 

Öyle ya, Allah içimizdeki gizlinin gizlisini biliyorken nedendir bu yapılan yardımları-iyilikleri aşikâr edişler?

göze sokuşlar!.. 

***

"Muhtaçlık" kolay taşınabilir değildir.

Yani yoksulluk...

yoksunluk...

fukaralık... 

Muhtaç olana muhtaçlığının görünebilir olması, fark edilir ya da hissedilir olması "ağır" gelir.

Ezer insanı...

Dilsiz yapar...

Saçlarına ak düşürür insanın.

Onun için boyunları büküktür.

Bakışları kaçamak...

ve genellikle yerde...

Bir gizlenme, görünmeme çabası sinmiştir hareketlerine. 

*** 

Bazı şirketlerin, yardım kuruluşlarının ya da kurumların yaptıkları ramazan yardımları, bu yardımı yapış şekilleri sahici dindarlıktan, seküler-modern dindarlığa olan savrulmayı gözler önüne seriyor. 

Çıkar ve fayda üzerinden şekilleniyor tüm ilişkiler.

Dağıtılan imsâkiyelerde bile şirketin adları...

Ve yardım amaçlı ramazan paketlerinde yardımı eden kurumların adları iri harflerle...

"Kâr-fayda" kaygısı sinmiş her yere.

Her ilişkiden kârlı çıkma gayreti herkeste.

Modern seküler dindarlık, kapitalizmin zamane ideolojisine dönüşüyor... 

***

Çocukluğumuzda, analarımızın pişirdiği, buharı üzerinde tüten çorbaları iftar oldu olacak bir zamanda biz küçükler götürürdük yoksulun, yoksulların "ayağına."

Herkesin sofra başında, imamın "Allahûekber" nidasını beklediği bir zamanda. Akşamın "alaca karanlığında."

Yiyecek verilmek için "çağrılmazdı" yoksullar "ayağa."

Bizzat ayağına gidilirdi...  

Daha sahiciydi yardımlar...

çıkarsız...

karşılıksız...

"Sadece" Allah rızası için...

Dindarlık henüz kapitalizmin "tuzağına" düşmemişti.