Amasya...

Bir tarihi şehir... 

Yedi bin yıllık tarihin...

Kralkaya Mezarları'nın... 

Strabon'un... 

Ferhat'la Şirin'in...

Ve misketin... 

Ve Yeşilırmak'ın... 

*** 

Sükûneti yok artık şehrin.

Şehirlerin.

Çünkü şehir insana ait değil.

İnsanı düşünmüyor.

İnsan için kurulmuyor artık şehirler.

Şehir plânları kâr-fayda üzerinden yapılıyor.

Şehrin öznesi kâr, fayda, para.

İnsanlar da birer "nesne..."

Kârın, faydanın araçları. 

Kâr, fayda ve para imparatorluklarının finansörleri artık insanlar.

Nesneleri.

Birer "araç" insanlar. 

Para kazandıran... 

***

Bu şehrin sokaklarının yürünecek birer kaldırımı yok.  

Yan yana yürünecek kaldırımları.

İki çocuğun yan yana yürüyebileceği.

İki yetişkinin ya da...

Tek başına yürünecek kaldırımları da.

O daracık kaldırımlarda direkler.

"Yol kesen."

Yayayı yola indiren.

Elektrik şirketine ait kutular daracık kaldırımlar boyunca...

Ve çöp bidonları kocaman, kirli, mide bulandıran...  

Ana caddelerden söz etmiyorum.

Sokaklardır kast ettiğim. 

İki geçeli park etmiş araçlarla tıknefes olmuş sokaklar.

İki aracın yan yana geçemediği... 

Araçlar için yapılmış sokaklardan bahsediyorum!

İnsanlar için değil...

Çocuklar içinse hiç değil.

*** 

Nefes alacak mekânları da yok bu şehrin.

Sığınabileceğimiz bir parkı.

Parkları...

Koyu gölgelikleri olan. 

Piknik yapılabilecek.

Yürüyebileceğimiz.

Çocuklarımızın koşup oynayabileceği.

Bisiklet sürebileceği.

Parklar çıplak.

Bir kaç süs bitkisi.

Birkaç havuzcuk!

***

Parklarda inşaatlar.

Parkları azaltan.

Yok eden.

Parklarda ticarethaneler! 

Halkın değil artık parklar. 

***

Ana caddelerde yürümeyen bir trafik...

Ara caddelerde de 

Cinnet vaadeden... Ve sövdüren... Küfrettiren...  

***

Her yerde apartmanlar. Siteler. Otoparkları olmayan...

Beton kütleler.

Soğuk...

Sevimsiz...

***

Sükûneti yok artık şehrin.

Şehirlerin.

Çünkü şehir insana ait değil.

İnsanı düşünmüyor.

İnsan için kurulmuyor artık şehirler...