Bir ben varım.

Bir de ötekiler...

Karşı taraftakiler...

Karşıdakiler...

karşıtlarım.  

düşmanlarım!..

*** 

Bir benim doğrum var.

Benim gibi düşünenlerin doğrusu.

"Kendim"e benzeyenlerin. 

Kendim"e benzettiklerimin...

Kendilerine benzediklerimin ya da.

*** 

Tek benim partimin doğrusu var.

Benim liderimin.

Önderimin.

Benim ideolojimin.

Cemaatimin.

Mezhebimin. 

*** 

"Sen" olabilenlerin, ötekilerin, karşıtların, karşıda olanların kaçınılmaz kaderi, "yanılgı" içinde olmaları!

Yanlışla malül olmaları!.. 

Aptallıkla!.. 

*** 

Karşıtlığımızı, ayrılmışlığımızı, bölünmüşlüğümüzü ve dahi düşmanlığımızı genellikle bu etnik, siyasi, ideolojik, dini görüşlerimiz üzerinden üretiriz.

Genellikle ve her halûkârda.

Kaçınılmaz olarak.

***

"Bana" benzettiklerimle "uyumlu" olabiliyoruz.

Ya da kendisine benzediklerimizle.

"Bir" ve "aynı" olabildiklerimizle.

"Ben" olmaktan vazgeçebildiğimizde.

Ya da "sen" olmaktan vazgeçebildiğinde.

"Şahsiyet" ortadan kalktığında.

Şahsiyetimiz.

Ya da şahsiyetiniz.

Şahsiyetsizleştiğimizde...

*** 

Ne ilginç değil mi...

"Ben" olabilmek için bir "sen" e ihtiyaç duymamız.

Bir "öteki"ne.

"Farklı" olana...

Oysa farklılıklarımız, düşmanlıklarımızı büyütüyor. 

Ölümleri çoğaltıyor. 

Katliamları.

İhtilalleri... 

İşte size paradoksun hası... 

*** 

Oysa ilkeler üzerinde anlaşabiliriz.

Hareket noktamız yapabiliriz ilkelerimizi.

İşte tam da orada "bir ve aynı" olabiliriz. 

*** 

İlke...

Yol haritamız.

Rehberimiz...

Gecenin Çobanyıldızı.

Yol göstericisi.

***

İlkelerimizi ahlâk üzerinden varederiz.

Din üzerinden.

Ve vicdan...

***

Ahlak.

"Ben"in, "sen"le olan ilişkisini düzenler.

"Ben"in, "o"nla ilişkisini.

Ötekiyle.

Farklı olanla.

Hatta "düşman"la ilişkisini.

*** 

Vicdan.

"Kulun Allah'a bakan yüzü." diye okumuştum bir yerde.

Kulun Allah'a bakabilmesi, dikkatini O'na yöneltmesi demekti.

Kendini O'nda varetmesi.

Ki bunun tek yolu, dünyanın, dünyevi olanın bize giydirdiği kimliklerden sıyrılmaktı.

Kimliklerden... 

Kimliklerimizden... 

"İnsan"ın üzerine giydirilmiş tüm kimliklerden.

"İnsan"ı örten, onu görünmez kılan kimliklerden. 

"İnsan"ı hapseden, "insanlığı" ideolojilere köle yapan tüm kimliklerden. 

*** 

Elbette ideolojilerin ve dünyevi kimliklerin gereksizliğinden söz etmiyorum.

"İnsan"ın, insanlığımızın, kutsallığımızın ideolojilere boğdurulmasından söz ediyorum. 

Etnik kimliklerden bir zorbalık üretme ahlâksızlığından...

*** 

Hiç bir ideoloji, hiç bir kimlik, hiçbir mezhep ve din, ötekini aşağılama hakkı vermez insana. Ama insana...

Hele hele öldürme hakkını asla... 

Bu hakkı kendilerinde görenler, bir sapmanın içindedirler.

Bir sapmanın ve sapkınlığın. 

Sapkınlık, yoldan sapmaktır. 

Yoldan çıkmak.

İnsanlığın yoldan çıkması.

Bozulması..

Çürümesi...

Ve kokması...