"Almanya'da eğitim-öğretimin yapıldığı saatlerde okulların çevresinde trafik durdurulur." dedi Amanya'da beş yıl öğretmenlik yapan arkadaşım.

Çocukların güvenliği için...

Sessiz bir eğitim-öğretim ortamı sağlamak adına.  

Mesele Almanlar'ı yüceltilmek falan değildi elbet.

Kendimizi "görebilmekti." 

Kendimizin fotoğrafını çekebilmek. 

Kendi fotoğrafımızı çekebilmek, kendimize mesafelenerek bakabilmekle mümkün.

Kendimize dışarıdan bakmakla. 

Kendimizden uzaklaşarak. 

Kendimize dışımızdan bakmak, kendimizi, geri kalan herkesle birlikte görebilmek demek. 

Ne ilginç değil mi kendimizi tanıyabilmek için kendimizden uzaklaşmak...

Kendimizi uzaktan seyretmek...

Sadece kendimizi mi?

Elbette ki hayır.

Uzaklaşarak bakmak, görme alanına "ötekileri" de dahil eder.

Dolayısıyla kendimizi ve diğerlerini de seyretmeye başlarız kendimize masafelendiğimizde. 

*** 

Kendimizi tarif etmek için karşımızdakine ihtiyaç duyarız bazen.

Hatta genellikle... 

Bir işi yapabilme yeteneğimiz, başkasının aynı işi yapma yeteneğiyle ölçülerek mümkün olabilir. 

Kıyaslanarak.

Sağladığı faydanın etkileriyle... 

*** 

Okulumuz Yeşilırmak Nehri'nin hemen yanında. Sadece yol var aramızda.

Günlerdir iş makineleri çalıştı olanca gürültüleriyle.

Kepçeleriyle... kırıcılarıyla...

Hiç kuşkusuz iyi şeyler yapılmaya çalışılıyor. 

Ancak sınıflarda ders yapabilmek ne mümkün. 

Ne mümkün öğrencilerin dikkatini toplayabilmek.

Hangisinden vazgeçilmeli peki?

Yapılacak iyileştirmeden mi?...

Okuldaki eğitimden mi?..

Hangisi daha önemliydi?

İkisi de önemliyse ne yapılmalıydı?

İşte tam da bu noktada kurmuştu arkadaşım yukarıdaki cümleyi.

"Almanya'da eğitim-öğretimin yapıldığı saatlerde okulların çevresinde trafik durdurulur." 

Bir medeniyet ölçüsüydü bu. 

Almanya'daki uygulamaya bakabildiğimizde anlıyoruz bunu. En azından bu konuda. 

***

Geçen öğretim yılında yine bu zamanlarda bir makale yayınlamıştım. İşte o makaleden bir alıntı.  

"Tarih 17-18 Mayıs 2012...

İş makineleri hemen okulumuzun dibinde...

Olanca gürültüsüyle...

İki gün boyunca...

Yarım, bilemediniz bir metre genişliğinde, yüz metre uzunluğunda bir asfalt yama çalışmasındalar...

Okul yokmuşçasına!..

Okulu dolduran çocuklar, onların sessizliğe olan ihtiyaçları bir anlam ifade etmiyor!

Sadece kendi işlerini bitirmenin derdindeler.

Hayatlarında, anlam dünyalarında başkalarının hassasiyetleri yer işgal etmiyor demek ki.

- Öğretmenim, söylediklerinizi anlayamıyorum, diyor bir öğrenci.

- Okuduğumdan hiçbir şey anlamadım, diyor bir diğeri.

- Yuhalayalım öğretmenim!

- Hayır, yumurta atalım!

- En iyisi Molotof kokteyli öğretmenim!

Gülüşmeler!.."

İş yapma biçimimizdeki rahatsız edicilik, nasıl da siniveriyor çocuk dimağlara! 

Onların dillerine... 

 *** 

O günden bugüne bir şey değişmemiş demek ki...

İş yapma şeklimiz hoyratça!...

Maalesef...

Yaptığı işe "kendine mesafelenerek" bakamama hali...

Kendine mesafelense eğer, "öteki"nin yani diğer ülkelerin aynı işi nasıl yaptığını görecek. 

"Kentliliği" öğrenecek.

Kent soyluluğu... 

Kentliliğin felsefesini. 

"Modern" kentin nasıl inşa edildiğini. 

Ve medeniyetin...

***

Hizmet eden, hizmet edileni çıkarmışsa gündeminden, yapılan bir "kentli" tavrı değildir.

Olsa olsa bir göçerlik halidir.

Göçebelik hali.

Bedevilik...