Gençler...

Koşanlar...

Hep ileriye.

Durmadan.

Bakmadan geriye.

Geçmişe... geçmişine...

"Çünkü" der Fransız düşünür: "Gençlerin muhafaza edecekleri bir geçmişleri yoktur. Buna mukabil elde edecekleri kocaman bir gelecekleri vardır..."

Geleceği ele geçirme, elde etme, geleceğe hükmetme arzusu radikal yapar gençleri.

Bu yüzden radikaldir gençler. 

Bitirirler, yeniden başlarlar. Yıkarlar, yeniden kurarlar.

Ve gelecek hep onların elinde şekillenir.

İyi ya da kötü.

Ama çoğunlukla iyi. Genellikle...

Değiştirenler onlardır hayatı. Geliştirenler.

Çatışarak hem de.

Yerleşik olanla.

Gelenekle.

Geleneğin "koruyucuları"yla.

Yetişkinlerle yani. Yaşlılarla. Genellikle.

Neden yaşlılarla?

"Çünkü onlar genellikle muhafazakârdır. Korumaları gereken büyük bir geçmiş vardır, buna mukabil elde etmeyi ümit edebilecekleri bir gelecekleri yoktur..." der aynı Fransız düşünür.

***

Hayriye Temel...

Özge Ayhan...

Tuğçe ERKİŞİ...

Amasya Üniversitesi öğrencisi üçü de...

Koşanlardan üçü de. Durmayanlardan. Duramayan... 

"Sırdan olanla"  yetinmeyen.

"Çatışan" üniversitelilerden değiller. "Yazan" üniversitelilerden.  

Ve yine hepsi de bayan...

***

Alışık değiliz bayan yazarlara. Hele de yerel basında. Yok gibiler.

Meydanı erkeklere teslim etmiş durumdalar.

Dolayısıyla erkek egemen bir söylem gazete manşetlerinde.

Erkeklerin gözünden bakılmakta dünyaya.

Şehre...

Ve sokaklara.

***

Neden yazmaz kadınlarımız?

Sözleri mi yok söyleyecek?

Neden kapalı pencereleri dünyaya?

***

Kadınlarımız...

Hayatı çoğaltanlar...

Hayatları.

Hep şefkat nazarından bakanlar dünyaya.

Sade kendi çocuklarına değil, başkalarının, "ötekilerin" çocuklarına da ağlayan vicdanın ve merhametin sahipleri.

Rahman ve rahim sıfatlarının tecelligâhı...

***

Çoğaltabilseydik Hayriye TEMEL, Özge AYHAN, Tuğçe ERKİŞİ gibi yazan kızlarımızı, kardeşlerimizi.

Çoğaltabilseydik kızlarımızın, kadınlarımızın gazetelerdeki köşelerini.

Kitap stantlarındaki yerlerini.

Çoğaltsaydık kadınlarımızı, analarımızı, onların vicdanlarını, şefkat ve merhametlerini. Gazetelerdeki köşelerinden, kitaplarından taşırsaydık sokaklara, bu ülkenin şehirlerine, dağlarına.

Bunca yıl evlatlarının birbirlerini öldürmelerine göz yumabilirler miydi?   

*** 

Yukarıda adlarını zikrettiğim Hayriye TEMEL, Özge AYHAN ve Tuğçe ERKİŞİ adlı kardeşlerimin gazetede yazı yazma cesaretlerine bir alkış tutmaktı niyetim. Bu amaçla oturdum yazının başına.

Bir alkış da bu kardeşlerimizi yazmaya teşvik eden öğretim görevlisi İsa ÇOLAKER hocamıza.

Hoş geldiniz gazetemize sevgili öğrenciler.

Çoğalarak yazmanız dileğiyle...