Evet, gelecek öğretim yılında öğrencilerimiz serbest kıyafetleriyle gelecekler okula.
Formasız yani...
Rengârenk...
cıvıl cıvıl...
çiçek açacak her yerde...
sınıflarda...
okul bahçelerinde...
ve okul yollarında...
***
Farklılaşacaklar...
Farklılıkları daha çok ortaya çıkacak...
Ama sadece görüntüde...
Görsellikte...
***
Kaliteli marka giysilerin yanında, ucuzluk pazarlarından alınmış giyecekler aynı sınıfta.
Aynı sırada.
Yan yana...
Kibirli, gururlu duruşların karşısında mahcup yüzler...
imrenen bakışlar...
Her gün bir çeşit giyinenlerin hemen yanı başında hafta boyu aynı giysileri giyenlerin hüzünleri pek sezilemese de evlerde hüzün hüküm sürecek.
***
Kabahat serbest kıyafette mi, yoksa insanların, zenginliklerini çevrelerine dayatmaları arzusunda mı?
Korkulan, öğrencinin özgür giyinmesi mi, insanın bu giyinmeyi "ifrat" boyutuna taşıması mıdır?
***
Serbest kıyafet uygulamasının bir güç gösterisine dönüşmesi, ailelerin, kendilerini sahip olunan zenginlik üzerinden var etmesi çabasıdır aslında endişe verici olan.
Yani asıl korkulan, korkutucu olan "toplumsal vicdan" yoksunluğudur...
Buradan "politik çıkar malzemesi" üretmek, bir siyaset düzeysizliğidir.
Siyasetin, toplumun neden bu hale geldiğine dair kendine yönelik bir iç sorgulama yapması gerekirken, serbest kıyafet uygulaması üzerinden politik söylem üretmesi düşünce derinliği olmadığını ima eder.
***
Evet bir ara ben de savundum okullardaki önlük ya da forma uygulamasını. Şöyle bir alıntı yapmıştım bir eğitim-bilimciden:
"Çarpıcı farklar, toplumun güç dengesini değiştirerek huzurunu, barışını bozar, gelişmesini engeller. Geleceğin toplumunun barış ve huzur içinde yaşaması, bu farkların açıklanabilir, mantıklı bir düzeyde tutulmasına bağlıdır.
Bu nedenle bütün öğrenciler, şu veya bu renk ve biçimde önlük veya forma giyerler; aynı öğretmenlerden yararlanırlar; aynı sıralarda otururlar. Dış çevrenin çok farklı şartlarında yaşayan öğrenciler, okula geldiklerinde, benzer şartlarda, yan yana olur, birbirlerinin yaşama biçimlerinden etkilenir, birbirlerini daha iyi tanır, anlarlar."
Yukarıdaki alıntının hangi cümlesine itiraz edebiliriz?
Ben edemiyorum.
Buradaki can alıcı nokta "çarpıcı farklar" vurgusudur.
Gelir-adaletsizliğinin zirve yaptığı bir sosyolojik vasat yeteri kadar bölücü ve parçalayıcıdır zaten...
Böyle toplumlarda "huzuru" üretmek zordur.
***
Bu "çarpıcı farkları" öğrencilerin beslenme çantalarında gözlemlemek de mümkündür.
Annenin arasına pekmez sürdüğü ekmekle beslenenler olduğu kadar, ekmek arasına doldurulmuş sucuk ve salamlarla beslenenleri görmek de mümkün.
Peki ne yapmak gerekiyor o zaman?
Yasaklamak mı?...
***
Sınıfta bir ortak vicdan yaratmanın her zaman mümkün olduğunu düşünüyorum.
Otuz yılı aşkın öğretmenliğim süresince ailelerin bu ortak vicdanı oluşturmaktan kaçındıklarını hiç görmedim.
Toplantılarda kurduğum, "Çocuklarınızın beslenme çantasına koyacağınız yiyecek, her çocuğun çantasında bulunabilecek türden olsun." cümlesi ailelerin vicdanında hep karşılık buldu.
***
Kıyafet serbestliğinde doğabilecek sosyal ve ruhsal yaraları sarmak yine öğretmene düşecektir...
Yapılması gereken tek şey vicdanın üzerine örtülen ince şalı sıyırmaktır.
Örtünün açılmasını sağlamaktır.
Parlatmaktır vicdanı...
Hakim kılmaktır hayata...
Zira vicdan, insanın Allah'a dönük yüzüdür.
Allah'a dönük olan vicdan, dayatamaz zenginliğini yoksula..