Sırrı Süreyya ÖNDER...
Bir fenomendi...
Bir entelektüel...
İnsana ve emeğine saygıyı kimliğinin bir parçası yapmış haysiyetli bir sosyalist!..
Ertuğrul Kürkçü içinde aynı şeyler söylenebilir.
***
"Halkların kardeşliği" temel söylemiydi sosyalizmin.
Ve baş düşmanıydı emperyalizm.
Uzlaşmaz çelişkisi...
***
Emperyalizmin, halkların çocuklarını bir birine düşman ettiğinden söz ettiler hep.
Sömürünün devamı için gerekliydi bu...
Sömürünün fark edilmemesi için emekçi halkların bir birini boğazlamaya devam etmesi, bunun için de düşmanlığın yeniden yeniden üretilmesi gerekiyordu.
Etnik milliyetçilik, çatışma için emperyalistlerin en çok kullandıkları silahtı.
Ve çatışanlara silah üretmek de emperyalistlerin işi...
O nedenle emekçi halklar, çıkarları gereği kardeş olmak zorundaydı.
Bu bağlamda Türk ve Kürt emekçileri de emperyalizme karşı kardeş dayanışması içinde olmalıydılar.
***
Sosyalist söyleme göre şu anda Türk ve Kürt emekçilerinin çocukları bir birlerini boğazlamakta.
Hem de yine sosyalistlerin söylemine göre emperyalizmin Ortadoğu'yu yeniden şekillendirme projesi kapsamında.
Emeğin kutsanması üzerinden kendilerine kimlik ve siyaset üreten sosyalist Sırrı Süreyya ÖNDER'le Ertuğrul KÜRKÇÜ, iki kardeş halkın çatışmasında devrimci haysiyetlerini bir yana bırakarakarak Kürtçü faşizmin bayraktarlığını yapmaktalar.
Kardeş halkların çocuklarının bir birini katletmesinde çatışmadan yana taraf olan bu iki sosyalistin(!) üzerine, emekçi halkların çocuklarının kanı sıçramıştır.
12 Eylül faşizminin işkence tezgahından geçmiş Sırrı Süreyya Önder'in "Kürtçü" faşizme karşı sessizliği ise utanç vericidir.
***
Doğrusu çok umutlanmıştım.
Sırrı Süreyya Önder, Ertuğrul Kürkçü, Altan TAN ve Şerafettin ELÇİ gibi entelektüellerin BDP destekli milletvekili olarak meclise girmelerini büyük bir şans olarak görmüştüm.
Bu insanların, devleti ve örgütü demokratik bir platforma çekerek çatışma haline son verebileceklerini umut etmiştim.
En azından örgütü, entelektüel birikimleriyle, barışçıl bir felsefi derinliğe çekebilirler diye düşünmüştüm.
Oysa devletin operasyonları karşısında aslan kesilip, hakaret yağdıran bu zatların, örgütün Antep'te sivillere yaptırdığı kan banyosuna itiraz edemeyişleri ya korkaklıklarına ya da ikiyüzlülüklerine delalettir.
Ya örgütün faşizmi onları sindirmiştir ya da onlar devrimci ahlaklarını yitirmişlerdir.
Altan TAN gibi dini hassasiyeti üst düzeyde olan birinin dahi örgütün kanlı saldırılarına karşı ses çıkaramayışı İslâmi duruşundaki "sahiciliğini" sorgulatır hale getirmiştir.
***
Örgütün tüm kışkırtmalarına ve ayaklanma provalarına rağmen Kürt halkının aklı-ı selim davranarak sokaklara çıkmayışı anlamlıdır.
Kürtler, örgüt tehdidiyle, devletin o bölgedeki operasyonları arasında sıkışıp kalmıştır.
Devlet, örgüte karşı mücadelesini elbette yürütmelidir.
Ancak örgütle devlet arasında sıkışıp kalmış Kürtlerin elinin güçlenmesi için devletin, demokratik taleplerin karşılanması yönünde adım atması gerekmektedir.
Aksi takdirde bölge halkının sessizliği örgütten yana bozulabilir. Sonuçta terör örgütünün ölüme sürdüğü çocuklar, bölge halkın çocuklarıdır.
Bundan daha vahim olanı da Türklerin sessizliğinin bozulmasıdır ki akan kan Güneydoğu'yla sınırlı kalmayacak, Türkiye'nin batısından doğusuna kadar bütün ülke iki halkın hesaplaşması sonucu kan gölüne dönecektir.
Kürtlerin ülkenin batısındaki nüfuslarının Güneydoğu'dakinden daha fazla olduğu düşünülürse ortaya çıkacak manzara korkunç olacaktır.
Büyük sürgünlerin, kırımların ve katliamların yaşanması kaçınılmazdır.
Böyle bir yok ediş ve yok oluşun getireceği tek şey kesinlikle her iki halk için barış ve bağımsızlık olmayacaktır.
Muhtemelen Ortadoğu'nun en güçlü ülkesi ortadan kalkmış olacaktır.
Konuşarak sorunlarını çözemeyen iki kardeş halkın sonu, kölelik olacaktır.
Emperyalistler muradına ererken, onların yazdığı senaryonun oyununu oynayanlar da kına yakacaklardır!