Kırlaşmış saçları, yaşının üstünde bir olgunluğu, olmuşluğu, kemale ermişliği işaret ediyor.                                                                                               Devlet bürokratlarına, elitlerine öğretilmiş ciddi, asık bir yüze inat, her daim gülümseyen bir yüz.
Sokakta yürürken.
Görevinin başındayken de...
Gazete sayfalarında da...
İnsanı ısıtan, aradaki mesafeyi, belki uzaklığı ve hatta seviyeyi kaldıran, berhava eden bir vücut dili.
Gözlerinde, vatandaşı küçülten, kendine hizmetkar kılan "devletçi" duruşa karşı bir meydan okuma hali.
***
Bir vali yardımcısı...
Sokakta yürüyen... kaldırımda... senin-benim gibi...
Selam veren... selam alan...
Kucağında çocuğuyla. yanında eşiyle bazen.
Makam otosu sevdasından uzak...
***
Tezgahının başındaki adama "Saygılar sunuyorum efendim." diyebilen bir beyefendi.
Centilmen...
Tevazu sahibi...
Bizim bildiğimiz, hatta bize öğretilen ceberut devleti yerle yeksan eden bir duruş...
***
Ceberrut...
Zorba yani...
Merhametsiz...
Gücünü zorbalığından alan...
***
Seksen yıldır o tanımladı.
Tarif etti bizi.
Kim olduğumuzu söyledi.
Kim olmadığımızı da...
Kim olmamız gerektiğini hatta.
Terbiye etti bizi.
Hizaya soktu.
Ve kalıba...
Uğrunda ölünesi yaptı kendini.
Yaptığı haksızlıklardan hareketle "şeriatın kestiği parmak acımaz" dedi.
Şeriatın yerine koydu kendisini.
Dinin yerine...
Dinle yer değiştirdi.
Karşı konulamaz yaptı kendini. İtiraz edilemez... eleştirilemez...
***
"Hizmet edilendi" devlet ve ricali. Hizmet edilmesi gereken...
Devletin "ali menfaatleri" vatandaşın çıkarından daha önemliydi!
***
Oysa yeni paradigma, "hizmet edilen" devletin yerine, "hizmet eden" devleti koyuyor. Devlete kul vatandaş değil, vatandaşa kul bir devleti tarif ediyor.
Ve yeni paradigma ceberrut devletin elitini de değişime zorluyor.
Ciddiyeti asık yüzlülük üzerinden üreten anlayışa "gülümsemeyi" öneriyor.
Hem kendi iç huzuru, mutluluğu için, hem de vatandaşa karşı bir "görev" olarak öneriyor gülümsemeyi...
İtibarlarını makamları üzerinden var edenlere, "halka hizmet" üzerinden makamı itibarlı kılmayı fısıldıyor...
***
Halka "hizmet" için, halktan soyutlanmış bir yaşamı terk edip, sokağa, halkın içine girmenin zamanıdır artık.
Sokaktaki yaşama dokunmanın, halka, halkın dertlerine, sorunlarına, sevinçlerine temas edebilmenin zamanı...
Şehrin kaldırımları boyunca yürümenin, insanla göz göze gelmenin, selam vermenin, selam almanın zamanıdır artık...
Ve bir gülümseyen adam olmanın...