Şadırvanlar…

Sükunet vadeden… 

Mistik bir huzurun mekanı… Namaz öncesi  düşünsel arınma vadeden…

Şadırvanın orta havuzundan  semayı  ima  eden kubbeye, oradan da rahmet misali kulaklara dolan berrak su şırıltılarında yıkanan ruhlar…

Allah’la bağımızın, bağlantımızın arttığı anlar, zamanlar…  fani olanla ebedi olanın bir nebze olsun zihinlerde, akıllarda, ruhlarda dengelendiği…  dünyayı terk edebilmeye, geride bırakabilmeye inanmışlığın arttığı zamanlar.

***

Abdestlerini almış ya da almaya hazırlanan ihtiyarların su şırıltılarına karışan, gençlik enerjilerini çoktan yitirmiş sesleri, şadırvanın sükunetini çoğaltıyor…

Dünyada yapabildiklerini yapmış, daha fazlasını yapmak için takatleri ve zamanları kalmamış olanların, fani olana bağlılıkları azalmış ya da tamamen kesilmiş gibi…

O kadar ki “dünyanın halleri” onları ilgilendirmiyor sanki.

Değişen mevsimler, kurak giden yıllar, küresel  ısınma, artan kimyasallar, nükleer tehdit, azalan temiz içme suları vs… 

Hepsini Allah’a havale etmiş gibiler...

***

Dünya’nın faniliği, onu “değersiz” kılan bir ima taşıyor  zihinlerde.

İslam dünyasına hakim olan bir algı bu.

“Dünyacı” olmakla “dünyalı” olmak arasındaki farkı sezememiş bir algı.

***

Şadırvanın orta havuzuna fıskiyelerden şırıltılarla dökülen su, dolu havuzun üstündeki tahliyeden şehrin pis su şebekesine gitmekte!..

Yine şadırvanın musluklarından birine, çıkarılmaması(!) için kelepçeyle tutturulmuş hortum, camiyle ilişkisi olmayan bir yeşilliğin ortasına bırakılmış. Hortumun ucundaki fıskiyeden serinlik yağıyor çimlerin üzerine.

Başka camilerde, başka şadırvanlarda da musluklara takılmış hortumlar camiyi çevreleyen yeşilliklerin içinde...

Şehrin “içme” suları yeşilliklere can veriyor!..

***

Bilim adamları, dünyadaki temiz yer altı içme sularının hızla azaldığını söylüyorlar.

İçme sularının israf edilmemesi bir mecburiyet olarak karşımızda duruyor.

“Damlayan” musluklar dahi gündemde artık.

Daha az su harcayan çamaşır ve bulaşık makineleri de... 

Çatılardan akan yağmur sularının sarnıçlarda sulama amaçlı biriktirilmesinin projeleri yapılıyor...

Atık suların arındırılarak temizlikte ve sulamada kullanılması çok da “hayal” olmayacak yakın zamanda.

Amaç, gelecek nesillere yaşanılır bir dünya bırakmak.

Bilimsel çalışmalar, dünyanın işleyişinin ve üzerinde yaşayan canlılarla ilişkisinin nasıl da ince dengelere oturduğunu  belirtiyor.

***

Ancak günümüz camilerinde “bilime”, “bilimsel” olana “vurgu” çok yetersiz gibi gelir bana.

Bilimsel bilgi, “yaratılmış” olandan neşet edendir.

Dolayısıyla varlık, “bilgisiyle birlikte” yaratılmıştır.

Vaazlar, hutbeler on dört asır öncesine gönderme yapmaktan bu günkü gündemi yakalamaya fırsat bulamıyor diye düşünüyorum.

***

Küresel sorunlara bilimin baktığı yerden bakamayan, bakmayan bir  “Müslüman zihin” hüküm sürmede sanki.

Modernizm,  doğayı kendi egosuna kurban ederken, İslami zihin buna bir itiraz geliştiremedi. Zira dünya Müslümanlığı  kendini bilimsel düzlemde var edemedi.

Sanayi devrimiyle birlikte doğal dengeye müdahalenin sonuçlarını bilimsel anlamda insanlığın gündemine de sokamadı...

***  

Hiç değilse bu gün, tükenen kaynaklar için bir İslami duyarlılık geliştirilmeli.

Bu bağlamda camiler, İslami duyarlılığın neşv ü  nema bulduğu mekanlara dönüşmelidir.

Örneğin, şadırvanlarda “boşa akan” sular, camilerin çevresindeki yeşilin sulanmasında kullanılabilir diye düşünüyorum.

Bu sayede, hem inananlarda bir tasarruf bilinci oluşturacak, hem de İslam’ın omurga kavramlarından olan israfın ve haramın hikmetiyle de bir bağ kurulmuş olacaktır.