Otomobilde "soba borusu" genişliğinde bir egzoz.

gümüş grisi... parlak...

Hayran hayran bakıyor yeni yetme genç egzoza... egzozuna… yanında bulunan arkadaşları da...

ve genç, binip otomobile kontağı çeviriyor.

Yeri göğü yırtan bir ses... gök gürültüsü adeta... kulakları yırtan... sokağı dolduran...

Evlerimizin iç sükûnetini bozan... yok eden…

Uyuyan bebeleri sıçratan... uyuklayan ihtiyarları... ve dahi hastaları…

***

O kadar çoklar ki...

otomobiller… motosikletler…

şehrin her yerindeler... her sokağında... caddesinde...

Adeta gürültü yarışında gibiler…

çekinmeden hem de!.. korkmadan... ve utanmadan...

günün her saatinde küstahlık...

gündüz ya da gece yarısı... hiç fark etmiyor...

sanki kendilerinden başka kimse yok şehirde!..

ormanda gibiler!.. ormana çeviriyorlar şehirleri!.. ağaçsız ormana!..

ve onların hoyratlıklarına teslim olan biz!.. halk!..

ve “yetkililer!..” 

***

Kask nereye takılır?

Yani motosiklet sürerken?

başa?..  kola?!..  dirseğe?!  hatta bileğe?.. Kurbanlığın başına?!

Hangisi korunmaya değer? baş/beyin? dirsek? bilek? ya da kol?

kollara geçirilmiş kasklar!.. ve hatta motosiklete bindirilmiş kurbanlığın başına!..

komedi gibi!.. dalga geçer gibi insan aklıyla… zekâsıyla…

“Aptallık yarışı”na çıkmış gibiyiz.

***

Okul bahçesinde kantin olarak kullanılan üstü kapalı bir mekân.

Neler yok ki yerlerde!  ve dahi masaların üstünde!

Boş pet su şişeleri, bardaklar ezilmiş. çiğnenmiş … simit artıkları… susamlar… kâğıtlar… vs. vs.

Hizmetli, seri olarak süpürüyor yerleri…  ve masaların üstünü… 

hem de aynı fırçayla! yerleri süpürdüğü fırçayla!..

fırça bir yerde… bir masaların üstünde!..

Bir başka okulda, bir velinin, idarecilere şikâyetine tanık olmuştum.

Hizmetli, öğretmenler tuvaletinde, tuvalet taşlarını temizlediği fırçayla lâvaboları da temizlemiş.

El yüz yıkanan lavaboları…  ve hatta abdest alınan…

***   

Caddelerdeki çeşmeler mi?

Hani şu birçoğuna kör tapa takılmış çeşmeler!

akmayan! kupkuru! orası burası kırılmış, koparılmış…

Bu şehrin halkı “suyu akan” çeşmeyi hak etmiyor diyesi geliyor insanın!

Bir bakın akan çeşmelerin haline!

Kurnalarına. İzmarit dolu kurnalarına…

Sadece izmarit mi?

ağız ve burun ifrazatları mide bulandıran!.. poşetler… pet bardaklar…  plastik şişeler…  meyve artıkları… dondurma kornetleri… vs.

***

Her sabah parkların içinden geçiyorum  okula giderken.

Irmak kenarındaki bankların yanından…

Utandıran bir görüntü hepsinde…

utanç verici…

Resimlerini çekip öğrencilerime gösteriyorum. Minik yüzlerini buruşturuyorlar tahtaya düşen görüntüler karşısında... 

Büyüklerinden gördükleri bu davranışları hafızalarının bir köşesine kaydediveriyorlar büyüdüklerinde aynı davranışları sergilemek için belki!..

***

Mesele hizmetin olmayışı değil...

Sokaklar, caddeler, temizlik yapan işçi kardeşlerimizle dolu. Geçmişte görmediğimiz kadar çoklar hem de…

Sigara izmaritlerine varana kadar sokakları temizlediklerine şahit oluyorum. “Önyargısına” kurban olmamış herkes de görüyor…  

Temizleyenlere inat, kirletmek için adeta yarışıyoruz!..

***

Asıl rahatsız edici olanı, hatta utanç verici olanı, yukarıda sıraladığım ve daha nicelerini sıralayabileceğim durumlar ve tutumlar karşısında toplum olarak duyarsızlığımız…

Çirkinlikleri normalmiş gibi kabulleniyoruz…

rahatsız olmuyoruz… itiraz etmiyoruz…  edemiyoruz…

***

Müslümanlığımız yetmiyor bu ilkelliklerden rahatsız olmamıza…

kabalıklarımız, hoyratlıklarımız, rahatsız ediciliğimiz  Müslümanlığımızın bir rüknü, bir vasfı gibi adeta…

Müslümanlığımız, milliyetçiliğimiz, ideolojimiz olumsuzluklar karşısında dik durmaya yetmiyor.

İtiraz edemiyoruz…

Müdahale edecek bir imanın sahibi de değiliz maalesef…

Müslümanlığımızı, ideolojimizi, milliyetçiliğimizi sadece “kimlik olarak” kullanıyoruz.

“Kullanıyoruz” dini!.. siyaseti!.. ideolojiyi!.. partiyi!..

utanmadan…

Yoksa bu halde olur muyduk?

Bakın ülkenin haline…

Ölüm ve vahşet üreten Müslüman dünyasının utanç verici haline…