“Ya zillet iktidar olsaydı !..” 

“Bizans oyunu genlerine işlemiş!..”  

“Meydan soysuzlara bırakılamaz!..” 

“Zilletin şeref masası!..”

“Azgınlar ve arsızlar!..”

“Kirli hedefleri açığa çıkıyor!..”

“Virüs dursa da ihanet devam ediyor!..” 

“Kafasına vura vura!..”

“Herkese anlayacağı dil!..” 

“Şer cephesine ders!..”

*** 

Bir yazarın makale başlıkları yukarıdaki cümleler…

“Makale” ne demek?!

“Makale” denebilir mi?... 

Denilebilir mi?…

Zira “makale” sözcüğünün de bir haysiyeti vardır.

Bir ağırlığı.

Aydınlatıcı, yol gösterici bir kılavuzluğu.

Öğretici… bilgilendirici… yol ve ufuk açıcı…

Oysa bu dil, kin ve nefret kusan bir dil.

Merhameti olmayan…

Edebi ve saygısı da…

Dışlayan bir dil…

Ötekileştiren…

Düşmanlaştıran…

Yok sayan…

Hani “Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktu.”

***

Yukarıdaki başlıkların ortak noktası “faşizm”dir.

Ya da “komünizm…”

Çünkü ikisinin de ortak noktası güce tapınmaktır.

Diktatörlüktür…

Güce biattır…

Ve farklılıklara düşmanlık…

***

Allah, “Davet edin.” diyor.

“Güzellikle…”

Yumuşak bir dille…

Musa’yı Firavun’a gönderirken bile “Firavun’a gidin, o iyice azdı, buna rağmen ona yumuşak söz söyleyin.” derken Türkiye siyasetinin ve siyasetçisinin ve siyaset yazarının dilini, dilindeki üslûbunu anlamak mümkün değil.   

***

Sıkılmış yumrukla toka yapılmaz.

Toka iki “insan” arasında olur.

Birbirini “adam” yerine koyan iki insan arasında.

Bir birini muhatap alan iki kişi arasında.

***

Medeniyet dediğimiz kavram, farklı dinleri, dilleri, inançları, anlayışları ve dahi ideolojileri bir arada tutmanın adıdır. 

Bir arada…

Ve fakat herkes kendi kalarak…

Farklılıklarını koruyarak…

***

Medine…

Bağdat…

Endülüs…

Ve Osmanlı…

Yani İstanbul…

Hepsi birer İslâm Medeniyeti inşasıdır…

Ortak paydaları, Müslüman, Hıristiyan ve Musevilerin  ortaklaşa, bir arada kalarak, farklılıklarını yok etmeden/koruyarak/düşmanlaştırmadan ortaklaşa bir medeniyet inşa etmeleridir…

Şimdi düşünelim, yukarıdaki başlıklardan bir “medeniyet inşâsı” çıkar mı?