Harcıyoruz çocuklarımızı!..

Hem evde, hem okulda…

Çocukluklarını harcıyoruz…

oyunlarını… 

oynarken “keşfedişlerini…”

yenmenin ve yenilmenin kazandıracağı “tecrübeleri…”

Hep harcıyoruz….

*** 

Elbette her çocuk başarılı olmak ister.

Hayal gücünü kullanarak… 

Cesaretini… 

coşkusunu… 

belki mizah yeteneğini kullanarak… 

Hatta yaratıcılığını…

*** 

Başarısızlığa tahammülümüz yok… 

Ne ailenin… ne okulun…

Her çocuk “başarılıdır” oysa.

Her çocuğun başarılı olduğu bir alan vardır.

Yetenekli olduğu… 

Becerikli olduğu bir tarafı..

*** 

“Bu ne bu ha! Ne bu?!” diye bağırdı anne koridorda elindeki karneyi çocuğunun gözüne sokarak.

Çıktım dışarı:

“Ne oluyor? Niçin bağırıyorsunuz çocuğa?” dedim…

Öğrencimdi çocuğu…

Karne “PEKİYİ” ile dolu. Arada bir tane “İYİ” var. Bana onu gösteriyor kızgın anne… 

“Bu ne hocam?” dedi PEKİYİ ile dolu karnedeki bir tane “İYİ”yi göstererek.

• ZAYIF mı gösterdiğiniz not?

• Hayır! 

• GEÇER mi?

• Hayır.

• ORTA mı?

• Hayır!

• O bir tek “İYİ”yi mi beğenmediniz?  Sizin hayatta başarısız, zayıf, eksik olduğunuz bir yanınız hiç mi olmadı? Her alanda çok mu başarılıydınız?

Sustu… Çocuğunun elinden tutup uzaklaştı…

***  

Her şeyimizi sayı ile algılıyoruz…

“Kaçıncı oldun?”

“Neden 1. olamadın?”

“Notun neden 100 değil de 95?” vs. vs. 

*** 

Her “başarısızlık-kaybediş” bir tecrübedir oysa.

“zayıf” tarafımızı görmektir… 

“eksikliğimizi…” 

“açık alanımızı” 

*** 

Oysa asıl “kaybediş” çocuğun içindeki ışığı söndürmektir.

Bunu da “etiketleyerek” yapıyoruz:

“Başarılı-başarısız…”

“tembel-çalışkan…” vs. vs. 

***

Eğitim sistemimizin “belirleyici” tek aracı, sınavlar.

“Nitelikli” okula kim gidecek?!

“Niteliksiz”, kimsenin beğenmedi okula kim gidecek?

*** 

Eğitim sistemimiz çocuğun farklı yanlarını görmüyor:

Hayal gücünü görmüyor mesela… 

Liderliğini görmüyor örneğin… 

Cesaretini…  

Kararlılığını… 

Mizah gücünü… 

Yaratıcılığını… 

Hiçbirinin önemi yok tüm bunların!.. 

Tek ölçümüz “sınav notu!…”

Hayatında hiç karşılaşmayacağı bilgilerle dolduruyoruz kafalarını… 

Oysa her çocuk BAŞARILIDIR… 

OKUL BİZE YALAN SÖYLÜYOR!..