LİDER KÜLTÜ

Abdülhamid, Selanik’te ailesiyle sürgündedir. 

Kendisinin ve ailesinin sağlığıyla ilgili görevlendirilen doktor Akif Hüseyin Bey’e şöyle der:

“Dünyada iki millet vardır ki lidersiz yapamaz.

Biri Ruslar, diğeri de biz Türkler…

*** 

Yine bir uzmanın makalesinde okumuştum. 

“Doğu toplumları, buna Türkler de dahil, lidersiz yapamaz.” diyordu.

 ***                    ***                 ***

Doğrumuzu liderler belirliyor.

Yanlışımızı da… 

Liderin sözüyle “hain” oluyoruz!

Ya da “vatansever”, “milliyetçi”, “din düşmanı” vs…

Bir iddia, bir düşünce,  “lider” söylediği için doğrudur!..

Ya da yanlış!..

Şeyhine tapınan müridlere döndük!..

*** 

Düşünme melekemizi yitirdik… 

Yani düşünmeyi…

Mukayese etme yeteneğimizi de…

*** 

Düşünmek, çelişkilerimizle başlar oysa…

Çelişkilerimizle…

Problemlerimizle…

*** 

Bizi yolda yürütecek olan da o problemlerimizdir.

Problem yoksa düşünce de yoktur.

Düşünce yoksa eylem de...

Eylemin olmadığı yerde de gelişme…

***

Mesele “mevcudu korumak” değil.

Mevcudu… 

Yani içinde bulunduğumuz durumu…

durağan olanı… stabil…

Gelişme, “mevcudu” dönüştürmektir.

Mesele “mevcudun” evrilmesidir.

Evrilmesi… yani değişerek gelişmesi… 

*** 

İslâm toplumları tam da bu cenderede…

Arap toplumlarının ve zenginliklerinin başında krallar…

İran’ın başında Ayetullah’lar…

Afganistan’ın başında halkına düşman otomatik silahlı Taliban..

Yine eli silahlı, bombalı İŞİD (İran-Şam İslam Devleti)... 

Düşmanları kim? 

Yine Müslümanlar…

Terör “düşüncesizlik” halidir zaten.

İslâm dünyasının içinde bulunduğu hal, tam da bu…

***

Son seçim döneminde gözlemleyebildiğim şey, bireyin kendini politik liderde eritmesidir. 

Adeta kendileri yoktur…

Hiç mesabesindedirler…

Varlıkları, tabii oldukları liderle mümkündür!   

***

Liderini eleştirebilenlerdir kendilerini bir şahsiyete dönüştürenler.

Bir şahsiyete…

Bir bireye…

Özgür…  

Bağımsız… 

Onurlu…