Pazar günü, memur alım sınavında (KPSS) görevliydim.

Tedirgin bedenler sınav salonlarında… titrek… ürkek…

Dışarıda bekleşenler… heyecanlı… dudaklarında dualar…. özellikle anneler, ellerinde amme cüzleriyle! 

***

Ülke, “sınavlar cumhuriyeti”ne döndü…

Milyonlarca genç birkaç kez sınavdan geçiriliyor her yıl...

Milyonlarcası…

Memur olma “hevesinde” hepsi.

***

Yarım milyondan fazla öğretmen adayı atama bekliyor.

Sınıf öğretmenleri, Türkçe, fen, biyoloji, tarih öğretmenleri…

Ve diğer milyonlar…

sosyoloji  mezunları… ekonomi… işletme… siyaset bilimi mezunları on binlerce…

çevre, fizik ve kimya mühendisleri bir yığın…

jeoloji, arkeoloji, metalürji mezunları… binlerce…

İhtiyaç fazlası on binlerce coğrafyacı… tarihçi… Türkçeci… iktisatçı… istatikçi…

Üretim fazlası gibiler!

Çalışma alanları yok.

İsraf edilmiş yıllar…

hayal kırıklıkları…

umutsuzluklar…

Harcanan, tüketilen genç insan kaynağı…

enerjisi…

***

Devlet bu milyonları alabilir mi bünyesine?

Hiç kuşkusuz hayır. Zira alacak olsa sınav yapmaz…

Sosyalizm bile beceremedi seksen yıllık uygulamasında.

Uygulamaya kalktığı için de çöküverdi.

Hiç kuşkusuz söylemi, iddiası kulağımıza hoş geldi. Eşitlikçi, sömürüsüz yaşam vaadi cezbetti biz gençleri…

Ancak “realite” ters yüz etti bu idealleri.  

***

Devlet alamayacaksa bu milyonları memuriyet kadrolarına ne olacak?

Ne yapacak bu milyonlar?

Hepsi “mesleksiz.”

Evet mesleksiz…

Kamuya giremeyeceklerse eğer, yapacakları bir işleri yok.

Ne yapacaklar?

Hangi işi?

Üretimi?

Ne üretip ne satacaklar?  

***

Tek çare siyaset aracılığıyla iş bulmak.

Onca yıl oku…

üniversite bitir…

hayal kur…

sonra siyasetçiyle kesişen yol…

 Trajedinin hası!..

***

Yanılmıyorsam Prof. Dr. Ali Çarkoğlu-Ersin Kalaycıoğlu ikilisine ait bir istatistik vardı CNN ekranlarında 2006 yılına ait.

Çarpıcı… utanç verici hatta…

Memuriyet için torpil gerek diyenler % 74

Amaç için her şey yapılır diyenler % 62

Ahlâk zamana göre değişir diyenler % 58

***

Ortalama insanımızın içinde bulunduğu durum tam bir anomi.

Anomi… Yani “değerler”in yitirilmesi sonucu ortaya çıkan çöküntü… maraz… sapaklık… aykırılık… vs..

En kötüsü de yukarıdaki tablonun normal görülmesi… normalleştirilmesi…

Bu karşılıklı bir bozulma.

İnsanın siyaseti, siyasetin insanı bozması hali…

Ahlâkın, adaletin ortadan kalktığı, etkisizleştiği bir vasattayız…

Ahlâkın ve adaletin lükse dönüştüğü bir vasat!..

(Devam edeceğim inşallah)