Vahşet çağının içinde...

Birbirimize uyguladığımız vahşetten söz ediyorum.

Müslümanların birbirine uyguladığı vahşetten...

Ve utanç verici barbarlıklarından...

***

Başa geri döndük.

Allah'ın beşere kendi ruhundan üflemeden önceki çağa.

Kan dökücü olduğumuz evreye...

***

Mustafa İslamoğlu'nun ayetlerle desteklediği tefsirine göre, Allah, ruhunu bize üflemeden önce "insan suretinde"ydik.

Yani insan şeklinde...

İnsan görüntüsünde...

Canlıydık...

Ancak akıl sahibi değildik...

İdrak ve düşünceden beriydik...

Ve dolayısıyla ahlâktan da...

"Kan dökücü"ydük.

Yani Allah'ın ruhunu bize üflemeden önceki zamanlardan söz ediyorum...

"Ben ruhumdan üflediğimde insana secde edin." dediğinde Allah, "Kan dökücülere mi secde edeceğiz?" diye sormuşlardı ya melekler? İşte meleklerin kast ettiği insan, bu kan dökücü zamanımıza atıftır.

"Başa döndük" derken işte tam da bu zamanı ima ediyorum.

İnsan "sureti"ndeki zamanımıza.

Adem olmadan önceki beşer anımıza.

Kan dökücü olduğumuz zamana.

***

Allah'ın, insan "sureti"ndekileri "insan" kılmak için bir daha ruhundan üflemeyeceği açık.

Bundan sonra üflenecek tek şey var.

O da "kıyamet borusu..."

İsrafil'in üfleyeceği.

Alemin dürülmesine neden olacak olan boru.

Hesaba çekilmeye başlanacağımızın habercisi.

Ve hesap vermeye götürüleceğimizin.

***

İnsanlığımızı çölleştiren etnik milliyetçiliğin, mezhepçi mutlakiyetçiliğin hesabını vereceğiz.

Yapılan "soykırım"ların hesabını...

Mezhep mutlakiyetçiliğinin kestirdiği, gövdelerinden ayırdığı Müslüman kafalarının hesabını.

***

Bir şeyin daha hesabını vereceğiz.

"Akledin" demişti ya Yaratan.

İşte o işletilmeyen aklın da hesabını vereceğiz.

İşletemediğimiz aklın.

Üstünü örttüğümüz...

küllendirdiğimiz...

dumura uğrattığımız...

***

Evet, Müslümanların tüm insanlığa söyleyeceği bir iddiası yok.

Bir projesi...

Tüm insanlığı içine alacak bir medeniyet tasavvuru...

tahayyülü...

hayali...

Çünkü aklı yok...

Küresel bir "hiç"e dönüştü Müslümanlık dünyası.

Hiçbir "şey"iz artık.

***

"Birşey" olabilmek, "irade sahibi" olmakla mümkün.

Akıl sahibi olmakla...

Aklı kullanabilmekle...

"akledebilmek"le...

Akledebilme faaliyetine "düşünme" diyoruz.

Ya da tefekkür...

***

Bütün mesele, mezhepçi bir faşizmin içinde debelendiğimizin farkında olmayışımızdır.

Aziz İslâm'ın "tüm insanlığı" içine alan "kuşatıcı"lığının mezhepçi bir ahlâksızlıkla çölleştirildiğini, çölleştirdiğimizi görmüyoruz...

Körüz... 

Körleştirdik aklımızı... 

idrakimizi... 

ve imanımızı...

İslâm'ın peygamberi, Medine'de, yani şehirde, yani medeniyetin şehrinde Yahudilerle ve Hıristiyanlarla "birlikte", "birarada" yaşamanın yollarını ararken bugünkü Müslümanların bir birini boğazlaması sadece mezhepçi bir faşizmle mümkün olabilir.

Yani kendi mezhepçi egosuna tapınmakla...

Ve kendi nefsini tanrılaştırmakla...