Sadece küfrediyoruz.

hakaret ediyoruz...

aşağılıyoruz...

Kimi?

Karşımızdakini...

karşıtımızı

ötekini

ötekileştirdiğimizi.

kendimize benzetemediğimizi.

***

Hep slogan... slogan...slogan...

Birer cümlelik...

Sözel faşizm...

***

Aslında sloganların da öğretici bir tarafı vardı eskiden.

Heyecanlandırıcı...

Heyecan yaratıcı...

Kendimizi anlatmak içindi sloganlar.

taleplerimizi...

düşüncemizi...

ideolojimizi...

felsefemizi vs.

***

Ama artık sloganların felsefesi yok.

Yani düşüncesi...

ideolojisi...

ilkesi...

ve haysiyeti de... 

***

Bir proje kapsamında siyahlar giyinmiş altı bin gencin Anıtkabir'de oluşturdukları Atatürk silüetiyle ilgili bir haber paylaşılmıştı Facebook'ta.

Oda TV'ye ait bir haber...

Bir de bu habere gelen "şeyler!.."

"Yorumlar" sözcüğünün yerine kullandım "şeyler" sözcüğünü.

Bilerek...

Kasıtlı...

Elbette "yorum" sözcüğünün de bir haysiyeti var literatürde.  

Yüzünüz kızarmadan okuyamayacağınız "şeyler" o habere gelenler.

Edebi, adabı, hayası olmayan kirlilikler Atatürk silüetinin hemen yanı başında akıyor cümleler halinde.

O silüete hakaret edenle, silüete sahip çıkanların ahlâki zemini aynı! Eşit...

Atatürk karşıtlığını değil belki ama "Atatürkçü" algıyı aşağılayanlarla Atatürk'e ya da Atatürkçülüğe sahip çıkanların ahlâkî zemininden söz ediyorum.

Her iki tarafın da kaleminden dökülenleri yüzünüz kızarmadan okuyamazsınız.  

Bir ahlâkı yok yazılanların.

ahlâkı yok...

erdemi...

ve haysiyeti...

Bunu yazanların "okumamış" bir güruh olduğunu sanmayın.

Hepsi de "eğitimli..."

"eğitilmiş" hatta.

Zira böylesine bir "düşüş" ancak "eğitilmişlik"le mümkün olabilir.

*** 

Problem, sövenlerin kendilerine ait bir cümle kurmamaları.

Kendilerini anlatacak, kendilerini ifade edecek bir kendiliklerinin olmayışı.

Bir anlam dünyalarının yokluğu mesele.

Kimse kendini anlatmıyor.

Ne Atatürkçülüğü savunanlar, ne de Atatürkçülük karşıtları...

***

"Atatürkçü" olmak mümkündür...

doğaldır...

ve anlaşılabilirdir...

Peki Atatürkçülüğe karşı olmak?

Elbet de karşı olmak da bir o kadar mümkündür.

doğaldır...

ve anlaşılabilirdir...

"Dinsiz" olmanın bir "hak" olduğu dünyada elbette ki Atatürkçü olmamak da bir haktır.

En az Atatürkçü olmak kadar bir haktır...

ve anlaşılabilirdir... 

*** 

Yapmamız gereken şey, "ne olduğumuzu" anlamaktır önce. 

Ve devamında anlatabilmektir kendimizi.

Karşındakini, karşıtını, ötekini tarif etmek değil mesele.

Kendini tarif etmek.

Önce kendini anlamak...

Sonra da anlatmak.

ama kendini...

sadece kendini...

Bırak karşıdakini... karşıtını...

Önce sen kendini bir anla ve anlat hele...

Sonra karşındaki senin aynanda anlatmaya başlayacaktır kendini...