Sayın Başkanım! 

Takdir edersiniz ki insanlar, içinde yaşadıkları şehrin "şehr-i emini"ne, güvenilen kişisine,  iki şey için seslenirler:

Ya şikayetleri vardır... rahatsızdırlar... sıkıntılıdırlar...

Ya da bir talepleri vardır... şehirleri adına gerçekleşmesini istedikleri hayalleri... istekleri... arzuları...

*** 

Sayın başkanım, size bu köşeden ikinci seslenişim.

Malûmunuz olduğu üzere birinci seslenişim, sokağımızdaki kazı çalışmasıyla ilgili bir şikâyeti içeriyordu.

Ve yazının gazetede yayınlandığı gün şikayete konu olan ihmalkârlığın ortadan kaldırılması bizleri ziyadesiyle memnun etmişti.

Ama gazete köşesinden şikâyette bulunan bu fakir, aynı köşeden size bir "teşekkür"ü de akledememişti!..

Gecikmeli de olsa bu teşekkürümü kabul etmenizi diliyorum. 

*** 

Bugünkü yazıma gelince.

Yani ikincisine.

Bu yazım bir talebi içermektedir.

Bir isteği...  arzuyu...

Bunun yasal olarak mümkün olup-olmadığını bilemem. Buna karar verecek olan elbette sizsiniz... 

***

Denir ki, "Tanrı idarecilerin ellerine demiri, yüreklerine de cesareti vermiştir."

"Cesaret", halkın yararına olan çalışmaları yapabilme iradesinin sembolü. 

Karar verebilmenin...

Harekete geçebilmenin...

İdarecinin eline verilen "demir" de toplumun yararına olan çalışmaları yapabilme "gücü"nü temsil eder.

gücü...  iktidarı...

*** 

Ve yine denir ki, "Tanrı bir de mizanı indirmiştir."

Mizanı...  dengeyi...  teraziyi...

Nedir bunun hikmeti?  Yani mizanın?..

Kimsenin hakkını "zayii" etmeme... ettirmeme... 

Kimsenin...

Ne birey karşısında toplumun, ne de toplum karşısında bireyin...

Ne azınlık karşısında çoğunluğun hakkını zayii etme...

Ne de çoğunluk karşısında azınlığın hakkını... 

***

Sayın Başkanım! 

Tüm bu girizgâhtan maksat, son yaşadığımız park olayıdır.

Park gerginliği...

Halkın bir parka ve o parktaki yeşile sahip çıkması eylemi.

Olayın neden bu hale geldiği bu yazının konusu değildir.

Kimlerin, hangi yetkililerin ya da sorumluların ihmali olduğu da şu aşamada merakımızı celbetmiyor.

Yürütmeyi durdurma kararı alan mahkemenin vereceği nihai karar önemli elbette.

Ancak bu fakirin bir arzusu var ki, sorunu bu şehrin "şehr-i emini"nin çözmesidir. 

Yani bu şehrin güvendiği insanın çözmesi...

Doğruluğundan emin olunan kişinin... 

Mümkün olup olmadığını bilmiyorum.

Yasaların izin verip vermeyeceğini de...

Arzum odur ki, Allah'ın idarecilerin yüreğine verdiğine inandığımız "cesaret"i ve inanmışlıktan doğan "gücü"nüzü kullanmanız.

Elbette ki yeni bir mağduriyet yaratmadan.

Ve yeni mağduriyetler... 

Hani Tanrı, "mizan"ı indirmişti ya...

Ölçüyü...  Dengeyi... 

İşte burada "mizan", çoğunluğun yararına olan şeyin, birey için bir zulme dönüşmemesini sağlamak içindir.

Anlaşılıyor ki söz konusu park alanının mülkiyeti bir kuruma ya da şahsa ait.

Hak sahiplerinin mağduriyetinin giderilmesinin bir yolu vardır.

Olmalıdır... 

*** 

Sayın Başkanım! 

İşi Bölge İdare Mahkemesi'nin vereceği karara bırakmadan, belediyemiz, imar plânında yapılacak bir değişiklikle söz konusu park alanını yeşil alana dönüştürüp, "Direnen" Amasyalılara bir jest yapamaz mı?

Çok mu imkânsızdır bu... 

Şehir plânları bu kadar katı şeyler midir?

"Değiştirilemez" midirler? 

Eminim ki sayın Başkanım, Tanrı'nın idarecilerin yüreklerine koyduğuna inandığımız "cesaret"le ve ellerine verdiği "güç"le bu işi gerçekleştirmek mümkün olacaktır...  

Bunu yapacağınıza inanıyorum...

İnanmak istiyorum...

SAYGILARIMLA...