"Nasıl okuyorsun bu gazeteyi, şaşıyorum sana!.." dedi bir tanıdığım. "Ben okudukça sinirlerim bozuluyor..." diye devam etti.

Oysa daha yarım saat önce bir üniversite hocası, "Demek .... gazetesi okuyorsun...

Tebrikler..." demişti övgü dolu bir edayla.

Yarım saat içinde iki ayrı insan, iki ayrı anlam yüklemişti bana. Biri okuduğum üzerinden değersizleştirirken, bir diğeri değer yüklemişti bana.

Biri, söz konusu gazeteyi okumamı "yakıştıramamış", diğeri de "övgüye" değer bulmuştu.

Okuduğum üzerinden değerleniyor ya da değersizleşiyordum!

***
Dünyevi olana ait ideolojiler üzerinden, insana sahici bir değer üretmek mümkün müydü?

Değer neydi ki?

Kişiden kişiye göre değişen miydi?..

Ya da ülkeden ülkeye?

Rejimden rejime..

ideolojiden ideolojiye...

"Düşünebilir" olması mıydı insanı "değerli" kılan yoksa?

Düşünebilir olmak...

Mukayese edebilmek.

Seçebilmek.

Tercihte bulunabilmek.

Yanılmak.

Ve sonucuna katlanmak.

İradesini özgürce kullanabilmesinde ve bedelini göze alabilmesinde miydi "değerli" olmanın sırrı...

***
Allah, kuluyla arasındaki yakınlığı/uzaklığı, kulunun "özgür" tercihleri bağlamında kuruyor.

Yaratıcı'nın huzurunda özgür bir iradeye sahip olamamak, sorumluluğumuzu da ortadan kaldırıyor, "muhatap" olabilme imkanımızı elimizden alıyor.

Yani kulun bir "şahsiyet"e sahip olmasına değer veriyor Allah.

Şahsiyet, tercih edebilme, özgürlüğü ve bedelini ödemeyi göze alabilme üzerinden oluşuyor.

Ve bir "şahsiyet"e sahip olabilmek bizi "değerli" kılıyor.

***
"Bu gazetenin sürekli geçmişi yazmasına, geçmişi kurcalamasına, geçmişte olanları gündeme getirerek halkın kafasını karıştırmalarına kızıyorum. Geleceğe bakma lazım." diyerek bitiriyor konuşmasını tanıdık dostum...

Devletin geçmişine ait yazılanlardan rahatsızdı anlaşılan.

Devletin "efendi" olduğu zamanlarındaki tutumlarının konuşulmasından...

İnsanın devlete "kul" yapılmak istendiği, devletin, kendi "bekası" adına halkına zulmedebildiği, işkencelerden geçirebildiği, halkın seçtiklerini idam edebildiği zamanların gündeme gelmesi tedirgin ediyor dostumu.

***
Geçmişle hesaplaşmadan bir gelecek kurgulaması yapılabilir miydi peki?

Geçmişiyle hesaplaşmayan bir devletin kendisini dönüştürebilmesi mümkün müydü?

Devletin kendine yeni bir misyon yaratabilmesi, "geçmiş misyonunu" terk etmesiyle mümkün olabilir.

Hizmet "edilen" devletten, hizmet "eden" devlete evrilmek, önceki varlık sebebi olan felsefesiyle yüzleşip, onu terk etmesiyle mümkündür.

Bir tür tövbe...

***
Geçmişi günahla dolu olan kulun, kendini iman üzerinde inşa edebilmesi, geçmişine tövbe etmesiyle mümkündür.

Günahla yüzleşmeden olmaz.

Günahla yüzleşmek, tövbe etmektir.

Ve tövbe etmeden günaha, iman inşa edilmez.

***
Tövbe...

Yaptıklarının "hata/günah" olduğunu kabul etmektir.

Pişman olmaktır yaptıklarından...

Söz vermektir bir daha yapmamaya...

***
Devletin de kendi günahıyla yüzleşmesi, hatalarıyla, işkenceleriyle, yaptığı zulümleriyle kendini hesaba çekmesi, aklandıktan sonra insan onuruna layık bir devlet olma sözü vermesi bir mecburiyettir...

Bu yazı 1 yıl önce Amasya Yeşilırmak Gazetesi'inde yayınlanmıştır.

http://www.yesilirmakgazetesi.com/yazi-detay/337/gecmisle-yuzlesmeden