Siyaset kendini "çılgın projeler" üzerinden var etmeye çalışıyor.

"Çılgınlık" üzerinden.

Aklın dışına çıkmayı ima eden bir hal çılgınlık.

Akıl dışılığı, ya da akıl almazlığı...

Hayreti ve şaşkınlığı...

***
Ne zaman çıldırır insan?

Ya da ne zaman çıldırmanın eşiğine gelir, çılgınlaşır?

Bunaldığında...

Sorunlar üst üste geldiğinde.

Biriktirilmiş sorunlar bunalttığında.

Ve çaresiz kalındığında.

***
Ay'a gitmeyi tahayyül edenler elbet de "çılgın"dılar.

Ya da Mars'ta koloni kurmayı tahayyül edenler...

Karadeniz'den Marmara'ya ikinci bir "boğaz" yapmayı düşünenler de...

İnsanoğlunun tahayyül derinliğinden çıkan ve insanın gelecekteki yaşamını sarsarakdönüştürecek, çağ kapatıp, çağ açacak çılgınlıklar oldu hep. Bundan sonra da olacak.

Bu çılgın düşünceler ve projeler, aklın sınırları dışına çıkmakla mümkün.

Yani tahayyülle.

***
Bizim temel sorunumuz, bir gelecek projeksiyonumuz yok.

bir gelecek tahayyülümüz...

tasavvurumuz...

Gelecekte oluşacak sorunları öngöremiyoruz...

Sorunların önceden öngörülememesi bizim için bir "gelenek" haline geldi.

Siyasetimizin bir geleneği...

Siyasetçimizin...

Ve ortalama vatandaşımızın....

***
Yedi bin yıllık tarihin üzerine betondan bir şehir inşa etmek bir siyasetçi beceriksizliğidir.

Bir mühendislik garabeti...

Bir hesapsızlık-kitapsızlık hali...

***
Kırk ya da elli yıl öncesinden bu günü öngörememek, ancak "göçebe" bir zihniyete sahip olmakla mümkün olabilir.

Bir bedevilik kültürüyle...

Bugünkü siyasetin "çılgın proje" üretme ihtiyacı, bunalmanın bir ürünüdür.

Biriktirilmiş sorunların yaşattığı bunalımın...

Çaresizliğin...

***
Bu şehrin trafiğinin halka vaadettiği tek şey cinnettir...

Ve halkı bu cinnetten kurtarmaya talip olanların başvurabilecekleri tek şey de her halde "çılgınlık"tır...

Mecburen...

Ya çılgınlaşacaksınız...

Ya da çıldıracak...

Eğer ortada bir çılgınlık varsa, bir çılgın düşünce, dolayısıyla da çılgın proje, anlıyoruz ki önceden öngöremediğimiz, çözmeyi akledemediğimiz ya da ötelediğimiz birikmiş sorunlarımız var.
***
Kararsızım...

"Çılgın" projelere sevinmeli miyim, yoksa bu günün insanını çılgın düşünceler, çılgın projeler üretmek "zorunda" bırakan geçmişime üzülmeli miyim?

Geçmişime...

Geçmişimin mimarlarına...

Siyasetçisine...

Mühendisine...

Şehir plancısına...

Yöneticisine...

***
Kızıyorum...

Bu şehrin bu hale geleceğini kırk-elli yıl öncesinden öngöremeyenlere kızıyorum.

Vadinin en dar yerinde böylesine bir yapılaşmayı ve dolayısıyla nüfus yoğunlaşmasını plânlayanlara...

Ve buna engel olmayanlara...

sessiz kalanlara...

bizlere...

kendimize...

kendime...

***
Minyatür Amasya Müzesi'ni gezdiriyoruz turistlere.

1940'lı yıllardaki Amasya'yı...

Sükûnetin şehrini...

Yitirdiğimiz Amasya'yı.

Tarih kokan...

Minyatürü bu kadar ilgi çeken bir şehrin hakikisini getirebilseydik ya bu güne.

Çok mu imkânsızdı?

Bu soruya evet diyebileceklerin, gidip Safranbolu'yu gezmelerini öneriyorum.

"Geçmişini" koruyanların şehrini.

Tarihlerini koruyanların...

Bir de Prag...

Düşlerin kenti...

Tarihin ta kendisi.

Geçmişin...

Google hazretlerine "Prag resimleri" yazıp tıklayınız lütfen.

Tarih nasıl korunurmuş görürsünüz.

***
Kanaatim odur ki, bir vali Kemal Nehrozoğlu geçmesiydi bu şehirden, muhtemelen bugün turistlere övünerek gösterdiğimiz "yalı boyu" konaklarımız da olmayacaktı...