Kendine ait özgün, mutluluk ve refah vaadeden bir yaşam kurgulayamamış Müslüman ülkeler kan gölü içindeler.
Kan içinde var etmedeler kendilerini.
Kan dökerek...
Kandan beslenerek adeta...
Din kardeşleriyle hem de...
***
"Birlikte", çoğulculuk içinde yaşamak değil dertleri...
Allah'ın kendilerine yaşamak için lütfettiği dünyayı, kendi etnik ya da inanç egolarına tapulamanın derdinde herkes.
Herkes kendi etnik ve inanç imparatorluğunu, karşıdakini/farklı olanı yok ederek, kan dökerek inşa etme peşinde...
İnançlarıyla ve ahlaklarıyla, farklı olana yaşam ve özgürlük alanı açacak bir medeniyet tasavvuru yok çatışan Müslümanların zihin dünyalarında.
Ayrışmayı ve ayrılmayı mümkün kılacak bir düşmanlık sarasına tutulmuş gibiler.
***
Sadece insan, diğer canlılardan farklı olarak böler yeryüzünü.
Sınırlar. Yasak koyar. Geçilmez yapar...
İnsan dışındaki tüm canlılar da ortak kullanırlar toprağı.
Bölmezler...
Sınırlamazlar...
Ortak vatandır tüm yeryüzü...
Modern zamanların söylemi olan küreselleşme, insanın ve onun ürettiklerinin yerküre üzerindeki "serbest" dolaşımı ise eğer, insanın dışındaki canlılar ‘küresel'diler zaten.
Bir kanatlının bir kutuptan diğerine uçmasını engelleyecek "hava kıta sahanlığı" gibi sınırlar söz konusu değildir meselâ...
Bir sürüngen, ya da dört ayaklı hayvan da gücü yeterse eğer, tüm yeryüzünü özgürce dolaşabilir.
Onlar için de bir "ülke sınırı" yoktur.
Sadece insanlar bölüp, parçalamışlar yerküreyi.
Dünya, bir bütün olarak insana rızkını araması için emanet edilmişken, insan insana yasaklamış tüm dünyada serbest dolaşımı.
***
Suriye bir yapay devletti.
Irak da öyle.
Ve daha niceleri.
"Kurgulanmış" devletçikler hepsi.
Ya bir diktatör her birinin başında, ya da bir hanedan...
Diktatörler ya da hanedanlar...
Halkın vasileri.
"Sahibi" yani.
‘Kullanma' hakkına sahip olan ya da...
***
Ortadoğu'daki "kurgulanmış" ve her birinin başına bir diktatör ya da hanedan "oturtulmuş" devletçiklerin halkları, o devlet içinde kendilerine bir özgürlük alanı açmanın derdindeler.
Önce gösteriler...
Ardından "sahiplerinin" direnci...
Sokaklar, meydanlar doldukça, tüm Ortadoğu coğrafyası Tahrir meydanına döndükçe ateş yağdı üstlerine... Ölüm yağdı, yağmaya da devam ediyor.
Diktatörlerini mezara göndermeyi başaranlar bölünerek çıkıyorlar bu özgürlük savaşından.
Bölünerek ve düşman olarak!..
Saddam'ın meydanlardaki heykellerini el ele devirenler, üçe bölünerek çıktılar bu savaştan.
Düşman, bir diktatörken, şimdi birbirine düşman üç halk var Irak'ta...
Kürtler... Şiiler... Sünniler...
Üçü de Müslüman..
Ve bir birine düşman...
***
Korkarım Suriye'yi de böyle bir akıbet bekliyor.
Yoksa yekvücut olan halkın karşısında hangi diktatör bu kadar dayanabilirdi?

***
Peki Türkiye böyle bir akıbetten muaf mı?
Eğer Kemalist ideolojinin "öğrettiği" bölünme korkusundan kurtulamazsak, evet, böyle bir akıbet bizi de bekliyor.
Birbirini "bölen" olarak gören iki Müslüman halk da bu süreçten bölünerek çıkar.
Ancak Türkiye'de yaşanan pratik buna, yani bölünmeye geçit vermeyecektir.
Zira Osmanlı'nın İslam Medeniyeti tasavvuru bu ilki halkı, Anadolu ve Anadolu'ya eklemlenen Mezopotamya coğrafyasında öyle bir hercümerç etti ki, kırk yıl süren onca badireye, tuzağa, komploya ve provokayona rağmen bu iki halk, bir biriyle savaşmayı kabul etmedi.

***

Ve onca ölümlere rağmen iki halk ülkenin batısında bir birine geçmiş şekildeler.
Birbirinin içinde...
Birbirinin hayatında...