Nefsimizi, doğrumuzu ve dahi yolumuzu "tek gerçeklik" olarak görmek...
Doğruyu ve yanlışı tarif etme, tanımlama hakkını kendimize has kılmak...
Bir marazi hastalık...
Zulme kapı aralayan, insanı kibre ve şirke götüren şeytani bir tuzak...
***
Doğruyu ve yanlışı tarif etme ya da tanımlama hakkını kendine, kendisi gibi olanlara, kendi ideolojisine ait kılmak farklı olana bir itirazdır.
Farklı olana... çeşitliliğe... çokluğa... zıtlığa...
Zıtlığın bereketlendiriciliğine.
Ve diyalektiğin geliştiriciliğine.
Bir reddiyedir.
Bir yanılmazlık kibridir...
Herkesi tekleştiren, bir ve aynı yapan "hizalayıcıdır".
Hizaya getirici...
Hizaya sokucu...
Terbiye edici...
***
"Yanlış yerlere dokunuyorsun." diyor bir okurum.
Yanlışı o tarif ediyor.
Tanımlıyor.
O doğru!
Ben yanlış!
Ölçüsü ne?
Ölçücüsü kim?
Ölçeni?
Benim yazdıklarımı yanlış, onun söylediklerini "doğru kılan" ne.
Hangi ölçüt?
Hangi kriter?
***
"Benim doğrum, yanlış ihtimali olan bir doğrudur. Karşımdakinin yanlışı da doğru ihtimali olan bir yanlıştır." demişti Engin NOYAN yıllar önce hazırlayıp sunduğu "Kapılar ve Köprüler" programında.
İnsanı kendine döndüren bir söz.
Kendine döndüren, kendini gözden geçirten.
Ve karşıdakinin yanlışında doğruyu aratan.
***
Yazılarım bir tür "anlama" çabasıdır.
Ve anlayabildiğimi anlatma... anlatabilme çabası...
Bu bağlamda da yazılarım bir iddiaya sahip değildir.
Yaptığım, gerçeğe yaklaşma, onu sezme, hissetme arzusudur..
"Ele geçirmek" değildir.
Zira herkesin gerçekliği farklıdır.
Her toplumun, her inancın... itikadın...
***
Sosyolojinin alanından söz ediyoruz.
Öznesi insan olandan.
Değişken olandan...
Gelişenden... evrimleşenden...
"Doğru"su ve "gerçeği" her an değişenden...
***
"Durağan" olan değil konumuz.
Statik olan...
Maddenin fiziğinden bahsetmiyoruz.
Maddeye ait bilgiden...
2 x 2 = ? değil söz konusu olan.
***
İnsanın çabası "Mutlak Gerçek"i keşfetmeye yöneliktir.
"Farkında" olsa da olmasa da...
İnsan, doğrusunu, "Mutlak Doğru"ya yaklaştıkça keşfedecektir.
Mutlak Olan'ın insana yüklediği sorumluluğu anladıkça...
***
İdeolojimiz, etnik ya da kültürel kimliğimiz üzerinden ürettiğimiz ve "tek gerçeklik/doğruluk" sandığımız duygumuz, ancak ve ancak bir hezeyandan ibarettir.