Bir bakanı eleştirmek, eleştirebilmek nasıl da rahatlatıcıdır!
İçinde bulunduğumuz sorunun temel aktörüdür o!..
Dolayısıyla suçlusu da.
"Haklı" kılar bizi bu hal.
Bize kalsa, biz olsak çözüveririz her sorunu!
Herkesi "mutlu" kılacak sihrin anahtarı bizdedir!
***
İktidar sahibi olabilmenin, gücü kullanabilmenin sarhoş edici etkisinden haberimiz yoktur oysa.
O gücü ele geçirdiğimizde, o makama, hatta herhangi bir makama oturduğumuzda bir yanılmazlık "vehmi" çöküverir her hücremize.
İliklerimize...
Biz de o eleştirdiğimiz "bakan" oluveririz birden.
"Bakanlaşıveririz."
***
Öyle bir hava yaratıldı ki, bakan, öğrencileri koruyor.
Velileri de...
Kime karşı?
Öğretmenlere!
Sadece bakan, halkını, halkının çocuklarını düşünüyor, öğretmenlerse hep "mutsuz" etme derdinde!
Çocuk, saçı uzun mu geliyor okula?
"İşlerine baksınlar öğretmenler! Uğraşmasınlar çocukların saçlarıyla, kıyafetleriyle..." deyiveriyor sayın bakan...
Öğretmenlerin tek "derdi" ya öğrencinin saçı, kıyafeti.
Sanki yıllardır bu ülkenin insanının giyim kuşamıyla uğraşanlar, öğrencileri giyim kuşamları nedeniyle okul kapılarından çevirenler, mağdur edenler öğretmenlerdi!
Bakanlık, "kıyafet yönetmeliği" diye bir şey göndermedi hiç okullara.
Etek boyu ölçüsü, baş örtüsü yasağı!..
Hepsi öğretmenlerin "uydurmasıydı!.."
***
Bir tatil günü.
Cumartesi ya da pazar.
Okullardan birinde sınav görevlisiyim.
Üzerimde yakalı bir kazak... Tıraşımı olmuşum...
Sınav öncesi prosedürler için sınavın yapılacağı okulun müdür odasına girip, çıktım.
Benden sonra müdürün odasından çıkan arkadaşım:
"Sınavın başlamasına daha var. Gidip bir gömlek, kravat temin etsen." dedi.
Sonra bir arkadaşım daha geldi aynı taleple.
"Bina sınav sorumlusu" olan okul müdürü, beni "yola getirmeyi" kafasına koymuştu bir kere.
Terk ettim okulu ve sınav görevini...
Bir sivil itaatsizlikti yaptığım.
Hakkımda "iyi rapor" tutulmuş olmalı ki görevli müdür tarafından, bir yıl boyunca sınav görevi verilmedi bana.
Ben de artık görev istemiyorum zaten!
***..
Yıllarca tesettürlü kızların okullara alınmamasını protesto edenler, hükümetleri suçlayanlar, "müdür" olunca nasıl da devletleşiveriyorlardı!
Onlar nizamı, düzeni, devletin çıkarını koruyanlardı!..
Öğretmenler de yıkmak isteyenler!
***
Yıllar önceydi yine.
Okul müdürü arkadaşım, kutlanacak bir millî bayram için "günün manâ ve ehemmiyetine(!)" uygun konuşma yapma görevini verdi bana.
"Ancak" dedi, "Konuşma metnini en az üç gün önce görmem lâzım!"
"Neden?" deyiverdim.
Ne olur ne olmazmış!..
"Yanlış" bir ifade, ya da "suç" teşkil edebilecek cümle olabilirmiş!..
Öyle ya, devleti, cumhuriyeti, laik düzeni yıkmak biz öğretmenlere, "korumak" görevi de bu idarecilere düşüyordu!
Hep devletin "buyurgan"cılığından, memuruna ve halkına güvenmeyişinden şikayetçi olan sevgili dostumun, "koltuğa" oturduğunda öğretmenine nasıl "buyurgan" ve "kuşkucu" yaklaştığını görmek, bir ironi olarak zihnimden hiç silinmedi.
Elbette ki derdim müdürlük görevi yapan arkadaşların kişilikleriyle değil. Onların iyi birer dost ve arkadaş canlısı insanlar olduklarından zerrece şüphem yok.
"Devletçi" algının zihniyet dünyamızda yaptığı bozulmayı anlatmaya çalışıyorum.
***
Hizmet eden devletle, hizmet edilen devlet arasında gidip geliyor zihnimiz.
Sade vatandaşken "hizmet eden" devlete talibiz.
Devletin içinde makam sahibiysek "hizmet edilen" devlete...

NOT:Bu yazı yazıldığında Sayın Ömer DİNÇER Milli Eğitim Bakanıydı.