On – on bir yaşlarında…

Okulun ana binasının girişinde test çözüyor çocuk…

Nöbet tutarken!..

Kendinden geçmişçesine…

Yanından geçen öğretmenin farkında bile değil. Öylesine vermiş kendini… kaptırmış…

Sorular… sorular…

Ve seçenekler yüzlerce, binlerce.

***

Fark edilir olmak, testlerdeki netlere bağlı.

Başarılı olmanın, sevinmenin, sevilmenin, değerli olmanın tek çaresi…

Göze girmenin, gözde olmanın, göz önünde olmanın tek çıkarı…

***

“Net”ler…

Akıllarda yer etmenin tek yolu…

Annenin aklında… babanın da…

Öğretmeninin, öğretmenlerinin ve arkadaşlarının da…

Mutlu olmanın da….

***

Bütün mesele önde olmak… önlerde olmak…

Geride bırakmak herkesi… arkadaşlarını… arkadaşını hatta birlikte oturduğu…

Mutluluk, herkesten ileride olmaya bağlı!.. herkesi geride bırakmaya…

Başkalarının zayıflığı, başarısızlığı üzerinden üretilen bir sevinç hali!..

***

İçlerine pet şişe atılmış tıkalı tuvaletler…

Sıra gözlerinde bırakılmış yiyecekler, boş ayran ya da meyve suyu kapları.

Pencere önlerinde tost ve simit artıkları…

Okul bahçelerinin orasında burasında kantinden alınmış yiyeceklerin ambalaj kağıtları… çöp kutularına rağmen…

Ayakta, tost yiyerek gezen öğrenciler… Ya da ellerde  evde hazırlanmış yarım ekmek dürümler… Dökerek, saçarak!

Hiçbiri etkilemiyor test çözen öğrenciyi… öğrencileri…

Bütün mesele “denemelerde” dereceye girebilmek… yüksek netleri yakalayabilmek…

***

Sınıflarda yanan lambalar… koridorlarda da…

Gündüzün hem de… aydınlıkta…

Açık bırakılmış projeksiyonlar  “akıllı” tahtalara beyaz ışığını boşaltmada teneffüslerde.

Biraz önce o akıllı tahtada test çözen öğrencileri ilgilendirmiyor lambalardan ve projeksiyonlardan boşu boşuna sağılan aydınlık. Ülkenin tüketilen enerjisi…

***

Ülkede tüm resmi-özel okullarda, kolejlerde, dershanelerde öğrenciler… ve  öğretmenler… “test sarasına” tutulmuş gibiler…

Birinci sınıf öğrencilerinin dahi elinde test kitapçıkları…

Daha okuma-yazmayı tam öğrenemeden hem de…

Birinciler…

İkinciler…

Üçüncüler…

Ülke genelinde ilk ona girenler…

İlk yüze girenler…

Her şey birinci, ikinci üçüncü olmak için.

İlk ona ya da ilk yüze girmek için…

Peki dereceye giremeyenler?..

Sayısalda “sıfır çekmiş” yedi yüz bin öğrenci?

Dışarıda kalan milyonlar?

Dövülen öğretmenler okullarında… onlarca… ülkenin orasında burasında… öğrencileri tarafından…

Bir de hastanelerde doktorlar… öldürülen… hasta yakınlarınca…

***

Bütün mesele önde olmak… önlerde olmak…

Geride bırakmak herkesi… arkadaşlarını… arkadaşını hatta birlikte oturduğu…

Mutluluk, herkesten ileride olmaya bağlı!.. herkesi geride bırakmaya…

Başkalarının zayıflığı, başarısızlığı, acısı, kederi  üzerinden üretilen bir sevinç hali!.