Kadınlar...

Analarımız...

Eşlerimiz...

Bacılarımız...

Varlık sebeplerimiz...

Hayatı üretenler... var edenler... inşa edenler... çoğaltanlar...

***

Her yerdeler artık. Hayatı kuşatırcasına... çepeçevre... 

Sokaklarda... okullarda... camilerde.

Ve kermes çadırlarında.

***

Kermes çadırları...

Şehrin kalbinin attığı yerlerde.  Kalabalıkların ortasında.

İnsanlık vicdanının yeşerdiği, yeşertildiği...

Mimarı kadınlar olan.

Hükmediyorlar hayata. İnsana. İnsanlığa.

İnsan olmanın anlamını fısıldayıveriyorlar, doğurup büyüttüklerinin ve çoğalttıklarının kulaklarına.

***

Önce “mahrem”diler  odaların içinde.

Gizlenmesi gerekenlerdi. Gizli kalması gerekenler. Ve korunması...

“Namus” adına... Din adına...

Ve namusları adına ölünmesi, öldürülmesi gerekenlerdi!

Dışarı erkeksiz çıkmayanlar, çıkamayanlar, çıkartılmayanlardı.

Çıktıklarında ise örtüler altındaydılar.

Sokaktayken dahi gizlenenler, görünmez olanlardı.

***

Artık özgürler...

İffetleri ve dindarlıkları ile. Vazgeçmeden hiç birinden.

Kermes çadırlarında hayatı yeniden üretiyorlar.

Erkekleri olmadan hem de.

Genç  anneler,  genç kızlar; “başkaları” için ordalar.

“Tanımadıkları” başkaları için.

El emeği, göz nuru neleri varsa gönülden satıyorlar.

Ülkelerinin hiç gidip görmedikleri yerlerindeki hiç tanımadıkları muhtaçlar için.

Hatta dünyanın herhangi bir ülkesindeki, kıtasındaki bir yoksul için belki.

Sokaklardaki  nümayişlerde kürtajla karnındakini öldürmeyi “hak” gören “modernlere” inat, yaşatmak için meydanlardalar, kermes çadırlarında.

***

Hayatı “devlet” değil, Yardım dernekleri örgütlüyor artık.

Cemaatler... Tarikatlar...

STK’lar yani.

Özgürce.

Dilediklerince.

Çünkü devlet “sahibi” değil artık insanın ve de yaşamın.

Olmamalı da.

***

Din adına “kapatıldıkları” evlerinden rahmetli Erbakan çıkardı önce onları.

Sokaklara dağıldılar, evlere. Tanımadıkları hem de.

Oy istediler partilerine.

Parti adına değil aslında, “din” adına.

Atatürk, kadına seçme seçilme hakkı verdiğinden beri, ülkede ilk kez kadınlar demokrasi sürecine bu kadar etkin katıldılar. Demokrasinin önünde “engel” olarak görülen “çarşaflılardı” bunlar. Dindar kadınlar.

Bir kırılmaydı bu.

Dindar kadınların hayatı ele geçirişleriydi.

***

 Her yerdeler artık. Hayatı kuşatırcasına... çepeçevre...  sokaklarda... okullarda... camilerde.